Następnie ukończył szkołę realną w Odessie – znanym mieście na terenie dzisiejszej Ukrainy – mając wówczas zamiar studiować matematykę. W 1896 roku Lew Bronstein koniecznie musiał wyjechać do Nikołajewa, aby ukończyć ostatni rok edukacji szkolnej przed akcesem na uniwersytet.
Początkowo nie przejawiał zbytniego zainteresowania polityką, nadal mając na względzie studia matematyczne w Noworosyjsku. W końcu zaczął jednak sympatyzować z tzw. ruchem narodnickim. Zaczął nawet brać udział w dyskusjach i debatach z marksistami, których w tamtym okresie wyraźnie atakował. Jednakże sytuacja szybko uległa zmianie. Lew Trocki – zerwawszy z narodnictwem – stał się jednym z współtwórców, opartego na ideałach marksistowskich, Południoworosyjskiego Związku Robotniczego. Zaczął używać pseudonimu Lwow. Stał się jednym z liderów tej organizacji, mimo że otwarcie przyznawał się do stosunkowo niewielkiego poziomu wiedzy politycznej.
Grupa ta, działała do roku 1898. Wówczas Lew Trocki oraz 200 innych działaczy grupy zostało aresztowanych. Trocki został uznany za jednego z prowodyrów, a nawet za ideowego przywódcę całej organizacji. Odizolowany, czekał w więzieniu dwa lata na proces, który jednak nigdy nie nastąpił. Tym niemniej otrzymał wyrok kilkuletniego tzw. administracyjnego zesłania.
Ogółem lata 1898-1902 spędził w więzieniu i na zesłaniu. W 1902 roku uciekł ze zsyłki. Do 1905 przebywał na emigracji, współpracując m.in. z Leninem. Od 1902 roku wydawał w stolicy Wielkiej Brytanii – Londynie – pismo „Iskra”. Trzeba też pamiętać, iż uczestniczył w rewolucji 1905-1907 – jako przewodniczący. Po upadku rewolucji znowu wyjechał na emigrację, gdzie przebywał aż do wybuchu rewolucji lutowej.
Przystąpił do organizacji bolszewickiej dokładnie we wrześniu 1917 roku. Od razu znalazł się jednak w Komitecie Centralnym SDPRR. Przejawiał wyraźne zdolności przywódcze, będąc popularnym i zręcznym mówcą. Odegrał bardzo ważną rolę w przygotowaniach i finalnym przeprowadzeniu zbrojnego zamachu stanu. Był przewodniczącym Komitetu Wojskowo-Rewolucyjnego.
Po śmierci Lenina pozostawał coraz bardziej na uboczu życia politycznego. Marginalizowany przez Stalina został zmuszony do emigracji w 1929 roku. Była to deportacja z ZSRR łącznie z pozbawieniem obywatelstwa. Zginął 20 sierpnia 1940 w Meksyku – z rozkazu Stalina został zamordowany czekanem przez agenta NKWD Ramóna Mercadera.
Brak przesłanych cytatów.
Brak przesłanych pytań.
Brak przesłanych wspomnień.
Dodaj treść