Św. Brat Albert

Życiorys Św. Brata Alberta

Święty Brat Albert właściwie Adam Hilary Bernard Chmielowski znany jest również jako święty Albert Chmielowski. Urodził się 20 sierpnia 1845 roku w Igołomi, a zmarł 25 grudnia 1916 roku w Krakowie. Był założycielem zgromadzenia albertynów i albertynek oraz zakonnikiem franciszkańskim, który odkrył Boga w człowieku.

Dzieciństwo i lata młodości

Święty Brat Albert przyszedł na świat na terenie dawnego powiatu miechowskiego w rodzinie szlacheckiej herbu Jastrzębiec i był najstarszym synem Józefy Borzysławskiej i Wojciecha Chmielowskiego.

Ochrzczony został 26 sierpnia 1845 roku w kościele pw. Narodzenia NMP w Igołomi, jednakże uroczystość odbyła się bez obecności rodziców chrzestnych, gdyż nie mogli oni się wówczas zjawić. W 1861 roku Albert Chmielowski podjął się nauki na studiach wyższych Instytucie Politechnicznym i Rolniczo-Leśnym.

To właśnie tam spotkał Maksymiliana Gierymskiego, którego talentem malarskim się zainspirował i sam postanowił tworzyć własne dzieła sztuki. Ich tematyka oscylowała głównie wokół portretów świętych czy wydarzeń religijnych.

Początki i rozwój działalności

W roku 1863 święty Brat Albert przyłączył się do walki o wolną ojczyznę w bitwach powstania styczniowego, walcząc między innymi w armii Leona Frankowskiego czy Mariana Langiewicza. Kilka miesięcy później został wzięty w niewolę i deportowany za granicę, jednak udało mu się uciec i powróć do walki.

Kiedy Chmielowski został uwięziony przez wroga po raz drugi, nie miał już sił i możliwości do dalszego udzielania się w powstaniu, dlatego zakończył wówczas swoją działalność jako żołnierz.

Zajął się wtedy malowaniem obrazów. To właśnie wraz ze stworzeniem dzieła „Ecce Homo”, Adam Hilary Bernard Chmielowski postanowił wstąpić do zakonu. Był to przełomowy oraz najważniejszy moment w jego życiu.

Przeżywając załamanie nerwowe w Zakonie Ojców Jezuitów w Starej Wsi, został zmuszony do jego opuszczenia. Chmielowski trafił wtedy do Zakładu Obłąkanych w Kulparkowie – był to zakład, w którym leczyło się osoby chore psychicznie.

Po opuszczeniu szpitala świętego Brata Alberta z otwartymi rękami przyjęli członkowie Zakonu św. Franciszka z Asyżu.

Swoją działalność jako zakonnik opierał w głównej mierze na pomocy bezdomnym oraz ubogim. Sprzeciwiał się jednak jałmużnie, gdyż uważał ją jedynie za tymczasową metodę rozwiązania problemu.

Podjął się również założenia pustelni dla braci zakonnych Albertynów, a także sióstr Albertynek. To właśnie Św. Brat Albert stał się inicjatorem oraz przyczynił się do dynamicznego rozwoju Zgromadzenia Braci Albertynów.

Zakładał także przytułki dla osób w trudnej sytuacji materialnej, które znajdowały się w większych polskich miejscowościach. Możemy odnaleźć je między innymi we Lwowie czy w Zakopanem.

Ostatnie chwile

25 grudnia 1916 roku Adam Hilary Bernard Chmielowski zmarł z powodu raka żołądka. W tamtych czasach była to choroba nieuleczalna, wiążąca się nieodłącznie ze śmiercią. Ksiądz Józef Górny udzielił mu sakramentu namaszczenia chorych.

Za poświecenie swojego życia ubogim i swoją wieloletnią działalność w zakonie, zyskał tytuł świętego. Jego grób znajduje się na Cmentarzu Rakowickim.