Jacek Malczewski

Jacek Malczewski – urodził się w 1854 roku w Radomiu. Malarz, jeden z ważniejszych twórców symbolizmu. Pochodził z pozbawionej ziemi rodziny szlacheckiej. Ojciec Malczewskiego – Julian – pełnił funkcję generalnego sekretarza Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, matka zaś – Maria z Korwin Szymanowskich – byłą córką byłego oficera wojsk napoleońskich. Po ukończeniu 13. roku życia młody Jacek Malczewski został wysłany do swego wuja, Feliksa Karczewskiego. Po czterech latach przeniósł się do Krakowa, gdzie uczył się w tamtejszym gimnazjum i był wolnym słuchaczem w Szkole Sztuk Pięknych. W połowie lat 70. wyjeżdża do Paryża, w celu kontynuowania nauki. Po dwóch latach wraca do Polski i współpracuje z Janem Matejką. W połowie lat 80. umiera ojciec Malczewskiego, co odbija się na jego twórczości, w której pojawia się często motyw śmierci. Wyjechał do Monachium gdzie zaczął malować dzieła symboliczne. Był już wtedy artystą bardzo cenionym. W 1897 roku stał się współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Początek XX wieku to rozbrat Malczewskiego z krakowską ASP, do której powraca w 1910, początkowo jako profesor, a dwa lata później jako rektor. Po roku 1918 powstał cykl obrazów „Moje życie”, Malczewski coraz częściej skłaniał się ku autoportretom. W 1929 roku został wyróżniony Wielkim Złotym Medalem na Wystawie Krajowej w Poznaniu. Zmarł w 1929 roku w Krakowie.