Sławoj Leszek Głódź

Życiorys Sławoja Leszka Głódzia

Sławoj Leszek Głódź pojawił się na świecie 13 sierpnia 1945 roku w podlaskiej wsi Bobrówka. Ze swoich zdolności organizatorskich był już znany w czasach liceum, na co wskazuje założenie przez niego wspólnie ze znajomymi w 1963 roku tajnej organizacji Białe Orły. W konsekwencji został aresztowany na okres 3 miesięcy, a także wyrzucony ze szkoły. W tym samym roku zdążył jednak ukończyć maturę w liceum dla osób pracujących. Rok 1964 był już czasem wstąpienia Sławoja Leszka Głódzia do białostockiego seminarium duchownego.  Był jednak zmuszony przerwać edukację, ze względu na odbycie służby wojskowej, lecz szybko wznowił naukę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (Wydział Prawa Kanonicznego), by następnie uzyskać tytuł doktora w 1980 roku, nadany przez władze Papieskiego Instytutu Wschodniego. Dnia 14 czerwca 1970 Leszek Głódź uzyskał święcenia kapłańskie, a następnie w latach 1970-1972 sprawował posługę jako wikariusz w szudziałowskiej parafii. Lata 1981-1991 to natomiast okres posługi księdza w ramach watykańskiej Kongregacji do spraw Kościołów Wschodnich. Dzień 23 lutego 1991 stanowi zaś datę otrzymania święceń biskupich z rąk ówczesnego kardynała Józefa Glempa. Po 17 latach pracy biskupiej (17 kwietnia 2008), papież Benedykt XVI udzielił Leszkowi Głódziowi miano arcybiskupa metropolity gdańskiego. Na liście najważniejszych nagród i odznaczeń arcybiskupa należy umieścić Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1995), godność „Doctora honoris causa” Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego (2010), medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005), a także miano „Człowieka Roku”, przyznane przez „Tygodnik Solidarność” w 2009 roku.