Jan Olszewski

Jan Olszewski – polski polityk, publicysta oraz adwokat przyszedł na świat 20 sierpnia 1930 r. w Warszawie. Wychował się w rodzinie o tradycjach kolejarskich. W 1943 r. dołączył do Szarych Szeregów, konspiracyjnego harcerstwa. Po wojnie skończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Po obronieniu pracy magisterskiej Olszewski został zatrudniony w Ministerstwie Sprawiedliwości. Dwa lata później dostał pracę w Zakładzie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. Jan Olszewski został członkiem redakcji pisma „Po prostu”. Po dwóch lata jednak, po napisaniu serii krytycznych artykułów, objęto go zakazem publikowania. Olszewski był obrońcą w procesach Melchiora Wańkowicza, Jacka Kuronia, Karola Modzelewskiego, Janusza Szpotańskiego, Adama Michnika i Jana Nepomucena Millera. W 1968 r. zawieszono go na dwa lata w wykonywaniu zawodu – po tym, jak podjął się obrony studentów zaangażowanych w wydarzenia marcowe. W 1976 r. współzałożył Polskie Porozumienie Niepodległościowe. Następnie współuczestniczył w założeniu Komitetu Obrony Robotników. W połowie lat 80. Olszewski wystąpił jako oskarżyciel posiłkowy w procesie w sprawie zabójstwa ks. Jerzego Popiełuszki. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. W 1991 r. został członkiem Komitetu Doradczego przy prezydencie. Wkrótce objął stanowisko Prezesa Rady Ministrów, jednak został zdymisjonowany wskutek ogłoszenia wotum nieufności. Założył oraz został przewodniczącym Ruchu dla Rzeczpospolitej, jednak w wyniku małego poparcia stracił mandat poselski. W 1995 r. Jan Olszewski zdobył 4. miejsce w wyborach. W 2005 r. współtworzył partię Ruch Patriotyczny. Był doradcą prezydenta, Lecha Kaczyńskiego. W 2009 r. został przez niego odznaczony Orderem Orła Białego.