Allgemeiner Deutscher Nachrichtendienst – Zentralbild (Bild 183)
Heinrich Himmler – określany jednym z najważniejszych współpracowników przywódcy III Rzeszy Adolfa Hitlera. Urodził się 7 października 1900 roku w Monachium, zmarł 23 maja 1945 roku w Lüneburgu. Został uznany za zbrodniarza wojennego, odpowiedzialnego za okrutną eksterminację Żydów zamieszkujących Europę.
Lata młodzieńcze
Pochodził z katolickiej rodziny, w której (za sprawą jego ojca, Josepha Gebharda) kultywowano konserwatywne poglądy. Już od najmłodszych lat Heinrich wykazywał niezwykły talent naukowy. W Gimnazjum Wilhelma był najlepszym uczniem, niesprawiającym żadnych kłopotów wychowawczych.
W 1913 roku, wraz z rodziną, z Monachium przeniósł się do Landshut, gdzie po wybuchu I Wojny Światowej przeszedł szkolenie wojskowe. Choć armia była jego marzeniem, w jej szeregach znalazł się dopiero 1 stycznia 1918 roku, kiedy to zasilił 11. Bawarski Pułk Piechoty.
Powojenna rzeczywistość
Nie zdążył jednak sprawdzić się na froncie, gdyż wcześniej nastała klęska Niemiec, którą, jak wielu jemu podobnych, przeżył bardzo dotkliwie. Lata powojenne były bardzo niespokojne. Młody Himmler nie potrafił znaleźć dla siebie miejsca w świecie. Ratunku szukał w Bogu, któremu był niezwykle oddany.
Skończył studia rolnicze, udzielając się jednocześnie we freikorpsie. Walczył z Republiką Weimarską, wykazując przy tym przekonania antysemickie.
Wojenny zbrodniarz
Naturalną koleją rzeczy było wstąpienie do Niemieckiej Partii Robotników, która została przemianowana na Narodowosocjalistyczną Niemiecką Partię Robotników.
Przez kolejne lata, aż do swojej śmierci, był wierny ideałom Hitlera. W 1929 roku został szefem SS. 5 lat później przejął Gestapo, potem niemiecką policję, a od roku 1943 działał jako Minister Spraw Wewnętrznych. Metodycznie wprowadzał plan zagłady Żydów, co znacząco odbiło się na rozmiarach tej zbrodni. Okoliczności jego śmierci nie są jasne – oficjalne źródła mówią o samobójstwie przy użyciu cyjanku potasu w trakcie przesłuchania, w 1945 roku.
Dodaj komentarz