Biografia i ciekawostki z życiorysu Władysława Andersa

Władysław Anders – urodził się dnia 11 sierpnia 1892 roku, w Błoniu. Generał broni Wojska Polskiego , odznaczony orderem Virtuti Militari,  dowódca II Korpusu Polskiego, w latach 1944-1945 Wódz Naczelny Polskich Sił Zbrojnych. Rodzicami Andersa byli  Albert i Elżbieta Anders (z domu Tauchert).Naukę Władysław zaczynał w warszawskim gimnazjum, naukę kontynuował na studiach w Rydze, wstąpił tam do Korporacji Akademickiej Arkonia. Uczestniczył w I wojnie światowej, dowodził tam szwadronem konnej kawalerii. Na początku lat 20 XX wieku Anders wstąpił do Wyższej Szkoły Wojennej w Paryżu. Od 1925 roku został mianowany Komendantem Warszawy a w późniejszym czasie Dowódca  Nowogródzkiej Brygady Kawalerii, dowódca Garnizonu Baranowicze. Ranny podczas II wojny światowej,  wieziony w więzieniu NKWD w Łubiance. Podczas blisko 2 letniego pobytu, wielokrotnie lecz bezskutecznie namawiany do wstąpienia do Armii Czerwonej, uwolniony z niewoli po podpisaniu układu Sikorski-Majski. W 1941 założyciel i dowódca  Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. W latach 1945-1945 pełnił funkcję Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych i Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych. Po II wojnie światowej pozbawiony polskiego obywatelstwa przez władze komunistyczne, kontynuował działalność Rządu Emigracyjnego w Londynie. Zmarł 12 maja 1970 roku w Londynie, pochowany zgodnie z swą wolą na Polskim Cmentarzu Wojennym  pod Monte Cassino.