Urodził się 12 lutego 1865 roku we wsi Ludźmierz, znajdującej się w województwie małopolskim. Wychował się w rodzinie ziemiańskiej – jego ojciec Adolf Tetmajer był marszałkiem w powiecie nowatorskim. Brał także udział w powstaniu listopadowym.
Uczył się w Krakowie, gdzie ukończył Gimnazjum św. Anny. W roku 1883 przeniósł się zresztą do tego miasta, z powodu utraty rodzinnego majątku. Matka Kazimierza prowadziła w tamtym czasie w Krakowie pensjonat. W latach 1884-1886 przyszły poeta studiował na wydziale filozoficznym na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Jego literacki debiut przypadł na rok 1886, kiedy ukazał się poemat „Illa”. W tym czasie pracował również jako dziennikarz „Kuriera Polskiego” . W kolejnych latach współpracował z „Tygodnikiem ilustrowanym” i „Kurierem Warszawskim”.
W środowisku literackim zasłynął głównie z wierszy ku czci Mickiewicza i Kraszewskiego, a także z aż ośmiu tomów poezji. W trakcie swojego życia podróżował po całej Europie – odwiedził między innymi Szwajcarię, Francję i Włochy. Był związany również z polskimi Tatrami i Podhalem, na cześć których pisywał powieści.
Po I wojnie światowej i podróżach po Krakowie i Zakopanem, zamieszkał na stałe w stolicy. Otrzymał wiele nagród, został także honorowym członkiem Polskiej Akademii Literatury.
Nie był żonaty, jednak posiadał nieślubnego syna Kazimierza Stanisława, do którego długo się nie przyznawał. Był także kuzynem Tadeusza Boya-Żeleńskiego.
Schyłek jego życia związany z był chorobą psychiczną, a także utratą wzroku. Utrzymywał się z pomocy publicznej i prywatnych datków. Zmarł 18 stycznia 1940 roku z powodu nowotworu przysadki mózgowej. W ramach swojej twórczości stworzył wiele opowiadań, noweli, dramatów, powieści oraz wierszy. Jego dzieła wiele razy były wystawiane na deskach teatrów oraz opracowywane muzycznie.
Brak przesłanych cytatów.
Brak przesłanych pytań.
Brak przesłanych wspomnień.
Dodaj treść