Maria Kownacka

Życiorys Marii Kownackiej

Maria Ludwika Kownacka

Maria Kownacka była polską pisarką i tłumaczką. Przyszła na świat 11 września 1894 r. w Słupie. W wieku ośmiu lat zmarła jej matka. Po ukończeniu osiemnastego roku życia podjęła się pracy jako nauczycielka. Pierwsze doświadczenia zawodowe zdobywała w wiejskiej szkole. Od 1915 r. znajdowała się w Mińsku, gdzie kontynuowała pracę pedagogiczną. W tym okresie poszerzała również swoją wiedzę z literatury i próbowała sił w tworzeniu autorskich opowieści.

Po powrocie na wieś założyła własną szkołę w Krzywdzie. Trudna sytuacja finansowa uniemożliwiała zakup książek, dlatego opowiadała dzieciom wymyślone przez siebie historie, które potem utrwalała na papierze. W 1919 r. jej twórczość ukazała się w czasopismach dla dzieci („Płomyczek”, „Płomyk”). Ten rok to również przeprowadzka do Warszawy oraz objęcie stanowiska w bibliotece Ministerstwa Rolnictwa.

W 1931 r. przeniosła się na ulicę Słowackiego na warszawskim Żoliborzu (obecnie Izba Pamięci Marii Kownackiej i oddział Muzeum Książki Dziecięcej). W 1936 r. ukazało się, w wersji książkowej, najsłynniejsze dzieło autorki – „Plastusiowy pamiętnik”. Do innych przedwojennych dzieł należą, m.in. „Kukuryku na ręczniku”, „Deszczyk pada, słonko świeci”. Lata 30. XX wieku to również podjęcie współpracy z Teatrem Baj.

W czasie wojny nauczała potajemnie oraz redagowała „Dziennik Dziecięcy”. W 1939 r. pisarka nabyła ziemię w Łomiankach. W 1958 r. udało się wybudować tam domek letniskowy, który nazwano Plastusiowem. Tam Maria Kownacka oddawała się wielu pasjom, m.in. ornitologii i rękodziełu. Powojenna twórczość autorki to, takie teksty jak: „Jak mysz pod miotłą”, „Kajtkowe przygody”, „Przygody Plastusia”, „W Świerszczykowie”, „Szkoła nad obłokami”, „Za żywopłotem”.

Największą pasją i misją Marii Kownackiej była praca dla dzieci i z dziećmi, czemu poświęciła całe swoje życie.

Autorka została odznaczona, m.in Orderem Uśmiechu, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Zmarła 27 lutego 1982 r. w Warszawie. Jej, przyozdobiony figurką Plastusia, grób znajduje się na warszawskich Powązkach.