Działała jako sanitariuszka w 4. szwadronie odtworzonej na Białostocczyźnie 5 Wileńskiej Brygady AK, a w 1946 w 1 szwadronie Brygady, który działał na Pomorzu. Po śmierci rodziców Inka wraz z siostrą wstąpiła do AK, gdzie odbyła przeszkolenie medyczne.
Po zakończeniu II Wojny Światowej kontynuowała działalność podziemną. Została wysłana do Gdańska po zaopatrzenie medyczne i tam w 20 lipca 1946, została aresztowana przez UB. Po aresztowaniu została umieszczona w V pawilonie miejscowego więzienia ze statusem „więźnia specjalnego”.
Podczas śledztwa Inkę wielokrotnie bito i poniżano. Mimo tego nie zdradziła swoich towarzyszy broni.
3 sierpnia została skazana na śmierć. Wyrok wykonano 28 sierpnia 1946 roku w więzieniu przy ul. Kurkowej w Gdańsku.
Aż do 2014 roku miejsce spoczynku Inki pozastawiało nieznane. W wrześniu 2014 roku zespół IPN ds. poszukiwań nieznanych miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego odnalazł na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku niezidentyfikowany grób.
W 2015 roku ostatecznie potwierdzono, że to ostatnie miejsce spoczynku Inki.
Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się, jak trzeba.
gryps do sióstr Mikołajewskich napisany krótko przed śmiercią
Nadesłane przez: gość
Brak przesłanych pytań.
Brak przesłanych wspomnień.
Dodaj treść