Sergiusz Piasecki

Sergiusz Piasecki - życiorys

Sergiusz Piasecki – urodził się w Lachowiczach w 1901 roku (sam twierdził iż urodził się w roku 1899). Pisarz, publicysta, wywiadowca, żołnierz AK.

Piasecki nie miał łatwego dzieciństwa – wychowywany przez konkubinę ojca, która znęcała się nad nim fizycznie jak i psychicznie. Po raz pierwszy trafił do więzienia za bójkę w latach szkolnych. Po ucieczce z więzienia trafił do Moskwy, gdzie był świadkiem wydarzeń rewolucyjnych, podczas których zginęło wielu jego przyjaciół. Miało to wielki wpływ na jego zapatrywania polityczne, znienawidził bowiem ideologię bolszewicką.

Pozbawiony środków do życia i perspektyw na lepsze jutro, Piasecki imał się różnych zajęć – najczęściej mających charakter kryminalny. Zajmował się między innymi szulerką, fałszerstwami, a także uczestniczył w produkcjach pornograficznych.

Z czasem nawiązał współpracę z polskim wywiadem. W roli tej Piasecki sprawdzał się znakomicie między innymi z powodu swojej odwagi i sprytu nabytego podczas przebywania wśród złodziei.  Nie był on jednak zadowolony z wynagrodzenia za swoją pracę, zaczął się wiec zajmować przemytem, który przynosił mu spore dochody.

Z powodu  swych narkotykowych „przygód” i awanturniczego usposobienia został wydalony ze służby. Po raz wtóry zostaje bez pracy i środków do życia. W 1926 roku skazany na karę śmierci za wielokrotne napady z bronią w ręku. Trafił do polskiego więzienia na Łysej Górze.

Ograniczenie wolności miało decydujący wpływ na dalsze jego losy, tam powstały 3 jego książki, lecz tylko z powodu cenzury tylko jedna „wyszła” poza więzienne mury. Była to powieść „Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy ”, która zdobyła wielką popularność i została przetłumaczona na wiele języków.

W 1937 Sergiusz Piasecki wyszedł z więzienia ułaskawiony przez prezydenta Mościckiego. Podczas II wojny światowej współpracował ze Związkiem Walki Zbrojnej, z ramienia którego wykonał wyrok na Czesławie Ancerewiczu. Po wojnie, po roku ukrywania się przez Urzędem Bezpieczeństwa wyemigrował do Włoch, a później dzięki wstąpieniu do II korpusu Armii Andersa przeniósł się Londynu. Piasecki zmarł tam na raka w 1964.