Roger Federer

Roger Federer - życiorys

Roger Federer już w wieku 11 lat był jednym z najlepszych tenisistów juniorów w swoim kraju. W 1998 roku przeszedł na zawodowstwo, a dzięki zwycięstwu w Wimbledonie w 2003 roku stał się pierwszym Szwajcarem, który zdobył tytuł wielkoszlemowy w grze pojedynczej. Federer zdobył rekordową liczbę 20 tytułów wielkoszlemowych. W lipcu 2017 roku, w wieku 35 lat, gwiazda tenisa zdobyła rekordowy, ósmy tytuł w Wimbledonie.

Dzieciństwo i młode lata

Federer urodził się 8 sierpnia 1981 roku w Bazylei. Jego ojciec, Robert Federer był Szwajcarem, a matka Lynette Du Rand pochodziła z RPA. Rodzice Federera poznali się podczas podróży służbowej dla firmy farmaceutycznej, w której oboje pracowali.

Federer zainteresował się sportem w młodym wieku, grając w tenisa i piłkę nożną już w wieku ośmiu lat. W wieku 11 lat znalazł się w pierwszej trójce najlepszych tenisistów juniorów w Szwajcarii. W wieku 12 lat postanowił zrezygnować z innych dyscyplin sportowych i skupić się na tenisie, w którym czuł się najlepiej. W wieku 14 lat całkowicie poświęcił się grze, grając dwa lub trzy turnieje w miesiącu i trenując sześć godzin tygodniowo, a także poświęcając do trzech godzin na ćwiczenia kondycyjne. Aby udoskonalić swoją technikę, często naśladował swoich idoli, Borisa Beckera i Stefana Edberga.

W wieku 14 lat Federer został narodowym mistrzem juniorów w Szwajcarii i został wybrany do trenowania w Swiss National Tennis Center w Ecublens. W lipcu 1996 roku dołączył do grona juniorów Międzynarodowej Federacji Tenisowej i już w wieku 16 lat uzyskał pierwszego sponsora. W 1998 roku, na krótko przed przejściem na zawodowstwo, Federer wygrał juniorski Wimbledon i Orange Bowl. Został uznany za mistrza świata juniorów ITF.

Wielkie Szlemy, French Open, Wimbledon i wiele więcej

W 1998 roku Federer zdobył tytuły singlowe i deblowe w Wimbledonie, a w tym samym roku przeszedł na zawodowstwo. Na Wimbledonie w 2001 roku wywołał sensację, nokautując panującego mistrza Pete’a Samprasa w czwartej rundzie. W 2003 roku, po udanym sezonie na trawie, Federer został pierwszym Szwajcarem, który zdobył tytuł Wielkiego Szlema, zwyciężając w Wimbledonie.

Na początku 2004 roku Federer zajmował 2. miejsce w światowym rankingu. W tym samym roku wygrał Australian Open, U.S. Open, ATP Masters i utrzymał tytuł singlowy na Wimbledonie. Na początku 2005 roku Federer został sklasyfikowany na 1. pozycji, a jego sukcesy w tym roku obejmowały tytuł singlowy w Wimbledonie (po raz trzeci z rzędu) i w U.S. Open.

Federer utrzymał pozycję nr 1 w rankingu od 2004 do 2008 roku. W 2006 i 2007 roku wygrał Australian Open, Wimbledon i U.S. Open.

W 2008 roku Federer pokonał Szkota Andy’ego Murraya w U.S. Open, co było jego piątym zwycięstwem w tym turnieju. Ten rok okazał się jednak trudnym okresem w karierze Federera: Przegrał z rywalem Rafaelem Nadalem zarówno na French Open, jak i Wimbledonie, a w 2008 roku przegrał z inną młodą gwiazdą, Novakiem Djokovicem, na Australian Open. Jego ranking po raz pierwszy od czterech lat spadł do pozycji nr 2.

Sezon 2009 był dla niego szczególnie pamiętny. Pokonał Robina Soderlinga w finale French Open i skompletował Wielkiego Szlema, a także pokonał Andy’ego Roddicka w pamiętnym finale Wimbledonu, by prześcignąć Samprasa i zdobyć rekordowy 15. tytuł Wielkiego Szlema w grze pojedynczej. Federer dotarł również do finałów dwóch innych wielkich turniejów, przegrywając w pięciu setach z Nadalem w Australian Open i Juanem Martinem del Potro w U.S. Open. Jego znakomita gra pozwoliła mu odzyskać pozycję nr 1 w światowym rankingu.

Kariera Federera ponownie nabrała tempa w 2012 roku, kiedy to pokonał Andy’ego Murraya i zdobył rekordowy, siódmy tytuł singlowy w Wimbledonie. Zwycięstwo to pomogło 30-letniemu gwiazdorowi powrócić na pozycję nr 1, a do końca roku ustanowił rekord 302 tygodni na szczycie światowego rankingu.

W 2013 roku Federer sprawił niespodziankę odpadając z Wimbledonu. Został pokonany w rywalizacji singlowej w drugiej rundzie przez Sergiya Stakhovsky’ego, który był wówczas sklasyfikowany na 116. miejscu. Podczas U.S. Open Federer ponownie miał problemy z grą na korcie. W czwartej rundzie został pokonany przez Hiszpana Tommy’ego Robredo, przegrywając w trzech setach.

Federer walczył z Djokovicem w finale męskiego singla na Wimbledonie w 2014 roku, ale nie udało mu się zdobyć rekordowego ósmego mistrzostwa na słynnych kortach trawiastych, przegrywając w pięciu setach. Następnie przegrał w półfinale turnieju U.S. Open z twardo grającym Chorwatem Marinem Cilicem, który wygrał turniej.

Sezon 2015 Federer rozpoczął rozczarowująco, przegrywając z Włochem Andreasem Seppim w trzeciej rundzie Australian Open. Udowodnił, że nadal może konkurować z elitą sportową, pokonując Djokovica i wygrywając Mistrzostwa w Dubaju w lutym, ale jego dążenie do zdobycia drugiej korony French Open zostało udaremnione przez przegraną w ćwierćfinale z rodakiem Stanem Wawrinką.

Miesiąc później został pokonany w finale Wimbledonu przez Djokovica, co opóźniło jego starania o rekordowy ósmy tytuł o co najmniej o kolejny rok. Jego los był taki sam podczas US Open: pomimo imponującego występu, który sugerował, że 18. tytuł wielkoszlemowy w karierze jest w drodze, Federer po prostu nie był w stanie pokonać najwyżej notowanego Djokovica w ciężkim finale.

W lipcu 2016 roku Federer również nie dotarł do finału Wimbeldonu. Został pokonany w pięciu setach przez Milosa Raonic’a w historycznym zwycięstwie Raonic’a, który stał się pierwszym Kanadyjczykiem, który dotarł do finału Wielkiego Szlema. Wcześniej w tym samym roku Federer przegrał Australian Open z Novakiem Djokovicem, a po ich meczu Federer zrezygnował z powodu kontuzji kolana. W dalszej części sezonu Federer miał problemy z plecami i był zmuszony wycofać się z French Open, aby uniknąć dalszych kontuzji.

Po sześciu miesiącach rekonwalescencji Federer powrócił w wielkim stylu, pokonując Rafaela Nadala w Australian Open i zdobywając swój 18. tytuł wielkoszlemowy. Po swoim zwycięstwie Federer złożył hołd swojemu przeciwnikowi Nadalowi. „Chciałbym pogratulować Rafie również niesamowitego powrotu” – powiedział. „Myślę, że żaden z nas nie sądził, że w tym roku będziemy w finale Australian Open. Cieszę się razem z tobą. Ja też byłbym szczęśliwy, gdybym przegrał z tobą dziś wieczorem, naprawdę”.

W lipcu 2017 roku Federer ustanowił nowy rekord, zdobywając swój ósmy tytuł w Wimbledonie, pokonując 6-3 6-1 6-4 Marina Cilica. Trzydziestopięcioletni Federer został również najstarszym męskim mistrzem turnieju w erze Open. „Nie byłem pewien, czy kiedykolwiek będę tu jeszcze w innym finale po zeszłym roku” – powiedział.

Podczas Australian Open w styczniu 2018 roku, Federer ponownie pokonał Cilica, tym razem w pięciu setach, aby zdobyć rekordowe sześć tytułów Aussie i rozszerzyć ogólny dorobek trofeów do zdumiewających 20 singlowych mistrzostw Wielkiego Szlema. Po tym, jak po raz drugi z rzędu opuścił sezon na kortach glinianych, powrócił na trawiaste korty Wimbledonu, gdzie ponownie dopisał swój osobisty rekord, docierając po raz 16. w karierze do ćwierćfinału turnieju, po czym zakończył go w pięciu setach przegrywając z Kevinem Andersonem z RPA.

Po zwycięstwie w pierwszej rundzie turnieju U.S. Open, ikona tenisa zwróciła uwagę na swój komentarz, że „prawie nadszedł czas na emeryturę”, po czym wyjaśniła, że to był tylko żart. I rzeczywiście, Federer udowodnił, że ma jeszcze sporo do powiedzenia, powracając na French Open w 2019 roku, gdzie w imponującym stylu dotarł do półfinału. Następnie prawie zdobył bezprecedensowy dziewiąty tytuł Wimbledonu tego lata, przegrywając o włos z Djokovicem.

W 2003 roku Federer założył Fundację Rogera Federera, która pomaga przekazywać dotacje biednym krajom, w których śmiertelność dzieci przekracza 15 procent, między innymi na projekty związane z edukacją i sportem.

Życie prywatne

W 2009 roku Federer poślubił Mirkę Vavrinec, byłą zawodową tenisistkę. W lipcu tego roku para została rodzicami identycznych bliźniaczek, Myli i Charlene. 6 maja 2014 roku para powitała na świecie drugą parę bliźniaków, chłopców Leo i Lenny’ego. Federer mieszka z rodziną w Bottmingen, w Szwajcarii.

Ambasadorzy dobrej woli UNICEF Gra podwójna mężczyzn w tenisie ziemnym na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2008 Gra pojedyncza mężczyzn w tenisie ziemnym na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2000 Gra pojedyncza mężczyzn w tenisie ziemnym na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 Uczestnicy Letnich Igrzysk Olimpijskich 2000 w Sydney Letnie Igrzyska Olimpijskie 2004 Sławni praworęczni Swiss Tennis Sławni zwycięzcy Wimbledonu