Władysław Broniewski

Władysław Broniewski - życiorys

Władysław Broniewski urodził się 17 grudnia 1897 roku w Płocku, w inteligenckiej rodzinie. W wieku 17 lat (1915) wstąpił do Legionów Polskich (pod pseudonimem „Orlik”), wziął udział w bitwie pod Jastkowem (1915), a później w wojnie polsko – bolszewickiej (m.in. walczył w bitwie białostockiej w 1920 roku). Został kapitanem. Za swe zasługi otrzymał odznaczenie – Srebrny Krzyż Orderu Wojskowego Virtuti Militari.

Broniewski sam o sobie mówił, że jest socjalistą i że jego poglądy są radykalne, co pokazywał w swojej literaturze. Po zabójstwie prezydenta RP Gabriela Narutowicza (1922) Broniewski zaczął zbliżać się do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. Publikował w „Miesięczniku Literackim”, „Dźwignii”, 'Kulturze Robotniczej”, przez co został aresztowany (1931).

Tuż przed wybuchem wojny (1939) wydał wiersz „Bagnet na broń”, swój najbardziej znany utwór. Po wybuchu wojny zgłosił się do wojska, jako ochotnik. Po wojnie Broniewski tworzył poezję, na którą wpływ miały jego osobiste przeżycia podczas wojny (np. spędzenie 13 miesięcy w więzieniu NKWD).

Władysław Broniecki zmarł na raka krtani 10 lutego 1962 roku w Warszawie, mając 65 lat.

Władysław Broniewski miał żonę, publicystkę Janinę Broniewską, z którą miał córkę Joannę (pseudonim „Anka”, ur. 1929). Joanna zmarła tragicznie, przez otrucie gazem (1954). To wydarzenie bardzo wpłynęło na Broniewskiego – musiał się leczyć psychiatrycznie.

Biografie członków polskiego PEN Clubu Członkowie Związku Literatów Polskich Związek Zawodowy Literatów Polskich