Vincent van Gogh

Życiorys Vincenta van Gogha

Vincent Willem van Gogh

Vincent van Gogh – urodzony 30 marca 1853 r. w Groot Zundert w Holandii malarz holenderski. Syn pastora.

Vincent po skończeniu szkoły zatrudnił się w filii paryskiej galerii w Hadze. Doznał zawodu miłosnego, kiedy jego wybranka odrzuciła jego propozycję małżeństwa i doznał załamania nerwowego.

Nie mógł znieść samotnego życia w Hadze i wkrótce powrócił do swojego rodzinnego domu. Van Gogh dostał pracę pomocnika nauczyciela w anglikańskiej szkole w Anglii. Rzucił ją dla studiów teologicznych. Został protestanckim kaznodzieją, wkrótce jednak wykluczono go z Kościoła.

Vincent udał się w 1880 r. do Brukseli z postanowieniem zostania artystą. Zaczęły powstawać jego pierwsze sławne prace, jak np. „Siewca”.

Płodny okres w twórczości van Gogha został przerwany przez kolejną nieodwzajemnione uczucie – do kuzynki. Niedługo potem związał się z ciężarną prostytutką, która pozowała do jego obrazów. Zaraził się od niej chorobą weneryczną.

Po rozstaniu z nią van Gogh przeniósł się do północnej Holandii, gdzie żył w pustelniczych warunkach i tworzył swoje dzieła. W 1885 r. malarz wyjechał do Antwerpii, gdzie zamierzał rozpocząć studia, jednak jego nowatorska technika nie zyskała uznania nauczycieli.

Vincent van Gogh po trzech latach przeniósł się do Arles w Prowansji, gdzie powstały jego najważniejsze dzieła: „Nocna kawiarnia”, „Taras kawiarni w nocy”, „Słoneczniki”.

W tym czasie pogłębiało się jego załamania nerwowe. Vincent van Gogh zmarł 29 lipca 1890 r. Auvers-sur-Oise – strzelił sobie w pierś z rewolweru.

Dlaczego van Gogh odciął sobie ucho?

W podręcznikach historii sztuki wiele pisze się na temat ucha van Gogha. Ponoć artysta odciął je sobie własnoręcznie tuż przed Bożym Narodzeniem w roku 1888.

Powszechnie uważa się, że artysta odciął sobie ucho w przypływie szału. Czy jednak rzeczywiście tak było? Współczesne badania historyków wskazują na trochę inny przebieg tego wydarzenia.

Mogło to być związane z dosyć burzliwym relacjami van Gogha z innym wielkim artystą, jakim był Gauguin. Malarze przyjaźnili się ze sobą, jednak na pewno nie była to łatwa znajomość.

Współczesne ustawienia historyków sugerują, że po kłótni przyjaciół, to właśnie ten drugi wielki malarz mógł odciąć mu ucho. Mężczyźni postanowili utrzymać to w tajemnicy, jednak ich relacje od tego czasu praktycznie przestały istnieć.

Najsłynniejsze obrazy van Gogha

„Jedzący kartofle” van Gogha

Dzieło „Jedzący Kartofle” van Gogha to tak naprawdę dwa obrazy, które mają ten sam tytuł. Pierwszy powstał jako wstępna wersja, drugi natomiast to obraz obecnie znajdujący się w muzeum van Gogha w Amsterdamie. Datowane są na rok 1885, powstały w Nuenen.

Obraz ten uważany jest za pierwsze arcydzieło artysty, powstałe w początkowym okresie jego pracy twórczej. Dominują na nim bardzo ciemne, ziemiste barwy, kolorystyka jest raczej smutna. Obraz został namalowany techniką farb olejnych na płótnie. Historia powstania związana jest z wysiłkami czynionymi przez artystę w kierunku tego, aby ukazać pełnię swoich możliwości artystycznych. Powstanie tego obrazu poprzedzały zatem liczne próby ujęcia między innymi kilku postaci na jednej kompozycji. Van Goghowi pozowali wtedy między innymi znajomi, a on przygotowywał szkice, które były niejako treningiem przed stworzeniem już głównego tytułowego dzieła.

To właśnie ten obraz uważany jest za jeden z przełomowych, naprawdę dużych dzieł artysty. Zarówno wersja ostateczna, jak też wersja pierwsza, w przeszłości padły łupem złodziei.

„Słoneczniki” van Gogha

Słoneczniki Van Gogha to jeden z najbardziej znanych obrazów w historii sztuki. Warto jednak wiedzieć, że tak naprawdę to cała seria dzieł, wśród których szczególnie jeden jest mocno rozpoznawany. W skład serii wchodzi 11 obrazów, które powstały podczas pobytu artysty w Paryżu oraz Arles.

Jak sama nazwa wskazuje, ta seria obrazów przedstawia bukiety słoneczników, które znajdują się w różnej fazie wzrostu. Obrazy zostały namalowane techniką farb olejnych na płótnie. Ich kolorystyka jest ciepła, dominują odcienie żółci i złota, a także ciemnej pomarańczy.

Najbardziej rozpoznawany z serii, czyli obraz ” Dwanaście słoneczników w wazie”, jest datowany na rok 1888. To właśnie to dzieło, które van Gogh namalował w trakcie swojego pobytu w Arles, przyczyniło się do tak niesamowitej sławy malarza praktycznie na całym świecie. Van Gogh tworzył te dzieła z myślą o udekorowaniu pracowni malarskiej, którą miał dzielić wraz z innym sławnym artystą, czyli Gauguinem. Obecnie obrazy z tej serii znajdują się między innymi w muzeum w Monachium oraz Amsterdamie.

„Autoportret” van Gogha

Autoportret van Gogha to obraz olejny, namalowany w roku 1889. Dzieło to przedstawia popiersie swego twórcy, którego niespokojna twarz wyróżnia się na tle reszty kompozycji, utrzymanej w charakterystycznej, błękitnej kolorystyce. Pomimo prostoty przekazu obraz ten budzi swoisty niepokój, którego istotę stanowi wychudła twarz i niespokojne spojrzenie autora. Uczucie to jest pogłębione poprzez charakterystyczne, wirujące tło, podkreślające dotychczasowe, trudne przeżycia van Gogha.

Van Gogh namalował swój „Autoportret” na rok przed śmiercią. Jego marzeniem było stworzenie autoportretu, którego realizm przewyższałby dotychczasowe dzieła. Obraz ten był jednym z trzech (o tej samej tematyce), powstałych w końcowym etapie życia artysty. Co ciekawe, to właśnie on jest najsłynniejszym. Być może ma na to wpływ specyficzna kompozycja dzieła, w której autor został przedstawiony od lewej, to jest nie ranionej części swego ciała.

Autoportret van Gogha jest czymś więcej, niż tylko obrazem. To prawdziwe dzieło, uwypuklające głębię psychiki artysty w ostatnich miesiącach jego niezwykłego życia.

Ciekawostki o Vincencie van Goghu

• Prawdopodobnie był daltonistą. ~gość
• Finansowo wspierał go młodszy brat, Theo van Gogh. ~gość
• Interesujące ciekawostki o Vincencie van Goghu znaleźć można w książce "Pasja życia" (wyd. Muza), a także w anglojęzycznej książce "Dear Theo".

ekspresjonizm padaczka postimpresjonizm Société française de gravure wystawa sztuki w Kassel zaburzenia depresyjne