Rasputin

Rasputin - życiorys

Grigorij Jefimowicz Rasputin – urodzony około 9 stycznia 1869 roku we wsi Pokrowskoje w zachodniej Syberii, rzekomy mnich, ulubieniec rodziny cara rosyjskiego Mikołaja II.

Syn ubogiego chłopa. W rodzinnej wsi zyskał opinię hulaki, rozpustnika, złodzieja, koniokrada, alkoholika i kobieciarza.

W wieku 19 lat poślubił Praskowię Dubrowinę, z którą miał czwórkę dzieci. Zafascynowany religią, poszukiwaniem sensu życia. Pościł, modlił się i medytował, umartwiał swoje ciało przez biczowanie.

Prawdopodobnie po śmierci swojego 6-miesięcznego pierworodnego synka rozpoczął pielgrzymki do kolejnych klasztorów i cerkwi. Udał się do Grecji, do klasztoru na świętej górze Athos, gdzie rozpoczął edukację teologiczną. Mimo to do końca życia pozostał półanalfabetą.

Po powrocie do Rosji odwiedzał jej święte miejsca. Wkrótce zasłynął jako jasnowidz, sprytny i wnikliwy kaznodzieja, prorok, egzorcysta, a także jako uzdrowiciel. Wokół niego zebrało się tzw. kółko rasputinowskie – „bracia i siostry”, którzy oddawali się modlitwie i uciechom cielesnym.

W 1905 poznał parę carską, Mikołaja II i Aleksandrę Fiodorową. Połączyła ich głęboka przyjaźń. Rasputin opiekował się ponadto chorym na hemofilię carewiczem Aleksandrem.

Uzdrowiciel, któremu udało się nawet zatamować parę razy krwawienia Aleksandra, zamieszkał na dworze. Wpływał na rządy cara Mikołaja.

Miał wielu wrogów na dworze, został zamordowany 30 grudnia 1916 w Piotrogrodzie.