Jerzy Grotowski

Jerzy Grotowski - życiorys

Jerzy Grotowski – żył w latach 1933-1999, reformator teatru, reżyser teatralny, teoretyk teatru, pedagog. Syn Mariana Grotowskiego, który podczas II wojny światowej znalazł się w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Jerzy Grotowski po ukończeniu Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie, udał się na studia reżyserskie do Moskwy. Po powrocie do kraju podjął asystenturę w krakowskiej szkole teatralnej, tam też rozpoczął studia reżyserskie. Jego debiut przypadł na rok 1957 i miał miejsce na deskach Teatru Starego. Sztuką którą reżyserował były „Krzesła” Eugene’a Ionesco. Dwa lata później kierował już „Teatrem 13 Rzędów” w Opolu, a później z powodu likwidacji placówki przeniósł się wraz ze swą grupą do Wrocławia. W latach 60. Grotowski zrezygnował z realizacji przedstawień, na rzecz tzw. „teatru uczestnictwa”, w którym wyeliminowany został podział na aktorów i widzów oraz nie istnieje pojęcie tradycyjnej przestrzeni teatralnej. Wyemigrował z kraju podczas stanu wojennego. Przebywał w Stanach Zjednoczonych i Włoszech. Jego twórczość za polskimi granicami spotkała się z ogólnoświatowym uznaniem.College de France oraz marsylski Ecole Supérieure d’Art Dramatique mianowało go swym profesorem, a w USA powstał Instytutu Badań i Studiów nad Dziełem, którego priorytetem było upowszechnianie artystycznych dokonań i idei Grotowskiego. Uhonorowany doktoratami honoris causa wielu światowych uczelni. Zmarł we Włoszech w 1999 roku.

Sławni członkowie American Academy of Arts and Sciences