Irena Szewińska

Irena Szewińska - życiorys

Irena Szewińska to niepodważalnie chluba polskiej lekkoatletyki.

Urodziła się 24 maja 1946 roku w Leningradzie (obecnie Petersburg), jednak rok później jej rodzice zdecydowali się na przeprowadzkę do Warszawy. Po rozwodzie rodziców w 1953 roku Irena zamieszkała z matką.

W Warszawie ukończyła XXXVII Liceum Ogólnokształcące im. Jarosława Dąbrowskiego. Naukę kontynuowała na Uniwersytecie Warszawskim, studiując ekonomię transportu na Wydziale Nauk Społecznych.

Jej przygoda z lekkoatletyką zaczęła się już w szkole podstawowej, kiedy to trenowała pod okiem byłego olimpijczyka Jana Kopytko. Wtedy właśnie, w kategorii młodzików, zdobyła swoje pierwsze medale mistrzostw Polski.

W1964 roku jej kariera sportowa zaczęła nabierać tempa. Jako junior zdobyła 3 złote medale w igrzyskach europejskich, w biegu na 200 metrów, sztafecie oraz skoku w dal.

W tym samym roku, w igrzyskach olimpijskich w Tokio, wywalczyła odpowiednio srebro i złoto w skoku w dal i biegu na 200 metrów oraz w sztafecie.

W kolejnych latach Szewińska odnosiła sukcesy w mistrzostwach Europy, igrzyskach olimpijskich, a także w lekkoatletycznych europejskich igrzyskach halowych.

W 1967 roku wyszła za mąż za Sławomira Szewińskiego, sportowca uprawiającego bieg przez płotki.

W roku 1969 zawiesiła karierę z powodu ciąży. Jednak po urodzeniu syna bardzo szybko wróciła do formy i po krótkim okresie niepowodzeń znowu zaczęła odnosić sukcesy.

Kontuzja, jakiej doznała podczas zgrupowania na przełomie lat 1971/1972 uniemożliwiła jest starty w skoku w dal. W biegach krótkodystansowych odnosiła jednak nadal sukcesy na arenie międzynarodowej.

Niewątpliwie jednym z największych osiągnięć biegaczki było ustanowienie w 1976 roku podczas igrzysk olimpijskich w Montrealu nowego rekordu świata w biegu na 60 metrów. Pamiętne 49,29 sekund biegu zapewniło jej złoty medal oraz przywdziało na jej głowę światowy laur sławy.

Ostatni raz w igrzyskach olimpijskich wystąpiła w 1980 roku. Odniosła wtedy swój ostatni biegowy sukces, docierając do półfinału biegu na 400 metrów.

Mimo, iż od tego czasu nie uprawiała aktywnie sportu, jej życie ciągle było mocno związane ze światem lekkoatletycznym.

Szewińska działała w Zarządzie Polskiego Związku Lekkiej Atletyki oraz w Komitecie Kobiecym Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych.

W swojej karierze pełniła również funkcję wiceprezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego oraz była członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.

29 czerwca 2018 roku pokonała ją choroba nowotworowa.

Na przestrzeni lat otrzymała tytuły honorowego obywatela miast Bydgoszczy, Sopotu, Pułtuska i Zgierza.

Kiedy mieszkała z rodziną w Łomiankach, angażowała się w rozwój sportu w gminie. Aby docenić jej wysiłek w 2018 roku uczyniono ją patronką Szkoły Podstawowej nr 2 w Łomiankach – Dąbrowie Leśnej.

Rok 2007 przyniósł jest także doktorat honoris causa gdańskiej Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu.

Wielokrotnie otrzymywała tytuły najlepszego sportowca w plebiscytach organizowanych przez agencje prasowe.

Irena Szewińska to bez wątpienia jedna z najważniejszych i najbardziej zasłużonych postaci polskiego sportu. Potwierdziła to Międzynarodowa Federacja Lekkoatletyczna włączając Szewińską do grona 12 najwybitniejszych postaci w historii lekkiej atletyki.

Multimedaliści igrzysk olimpijskich