Francisco Goya

Francisco Goya – urodzony 30 marca 1746 r. w Fuendetodos k. Saragossy hiszpański malarz. Goya tworzył na dworach królów  hiszpańskich: Karola III Burbona, Karola IV Burbona i Ferdynanda VII Burbona. Talent młodego Francisco został odkryty przez miejscowego księdza, który znalazł mu zajęcie w warsztacie malarza i dekoratora kościołów. Dwukrotnie nie udało mu się dostać do Akademii Sztuk Pięknych w Madrycie. Goya został jej członkiem dopiero w 1780 r., później zaś dyrektorem. Francisco Goya ożenił się z siostrą słynnego malarza, Josefą Bayeu, która urodziła mu pięcioro dzieci (tylko jedno przeżyło). W 1783 r. na zlecenie don Ludwika, brata Karola III, sportretował jego rodzinę. Niedługo potem Goya namalował pierwszy portret króla Karola.  Artysta szybko awansował społecznie i zawodowo, został mianowany nadwornym malarzem. To ograniczyło Goyę, który od tej pory malował tylko portrety i gobeliny.  W 1792 r. Francisco poważnie zachorował, stracił słuch, co jednak wyostrzyło jego zmysł wzroku. Kilka lat później stworzył serię rycin „Kaprysy”. Goya zainspirował się wojną francusko-hiszpańską rozpoczętą w 1807 r. i stworzył cykl grafik „Okropności  wojny”. W 1824 r. przeniósł się do Bordeaux we Francji, gdzie przebywał do śmierci, 15 kwietnia 1828 r. Najsłynniejsze dzieła Goi: Najsłynniejsze dzieła Goi: cykl akwafort Kaprysy 1797-1798 r., „Rozstrzelanie powstańców madryckich” z 1808 r., cykl grafik „Okropności wojny” z 1810 r., cykl rycin „Tauromachia” z 1816 r.