Bohumil Hrabal

Bohumil Hrabal - życiorys

Bohumil Hrabal – urodzony 28 marca 1914 r. w Brnie czeski pisarz.

Bohumil był nieślubnym dzieckiem Marii Kilianowej, aktorki w miejscowych teatrzykach. Chłopca usynowił mąż matki, František Hrabal, zarządca browaru.

Dzieciństwo Bohumil spędził w Nymburku, który potem opisywał jako swoje szczęśliwe miejsce. Jedną z jego pierwszych lektur, która miała ogromny wpływ na charakter i styl jego późniejszej twórczości, była „Gargantua i Pantagruel” Rabelais’ego – podarunek od ukochanego stryja Pepina.

Po zakończeniu szkoły w 1935 r. Hrabal dostał się na prawo na Uniwersytecie Karola w Pradze. Nie przykładał się jednak do nauki, uczęszczał częściej na wykłady z historii sztuki.

W tym czasie zafascynował się filozofią Schopenhauera i czytał wszystkie jego dzieła.

W 1937 r. Bohumil Hrabal opublikował swój pierwszy wiersz. Po wybuchu II wojny światowej i zamknięciu czeskich uniwersytetów Hrabal imał się przypadkowych zajęć. Pracował m.in. na kolei.

Udało mu się ukończyć studia i obronić dyplom w 1946 r., jednak nigdy nie podjął pracy w zawodzie prawnika. Był agentem ubezpieczeniowym, komiwojażerem, robotnikiem, pakowaczem makulatury, pomocnikiem dekoratora i statystą w teatrze.

W 1950 r. Bohumil Hrabal przeprowadził się do dzielnicy Pragi, Libeń, gdzie odwiedzali go jego przyjaciele artyści, Vladimir Boudnik i Egon Bondy. Spotkania te opisał później w utworze „Czuły barbarzyńca”. W 1955 r. Hrabal poznał swoją przyszłą żonę, Pipsi.

Właściwy debiut pisarza odbył się wreszcie w 1963 r., kiedy światło dzienne ujrzały jego „Perełka na dnie”. Trzy lata później napisał genialne „Pociągi pod specjalnym nadzorem”.

Po 1968 r. Bohumil Hrabal był zmuszony do pisania do szuflady lub wydawania utworów w drugim obiegu. Po śmierci matki w 1970 r. powstały „Postrzyżyny”, powieść poświęcona szczęśliwemu dzieciństwu w nymburskim browarze.

Potem wydał „Czułego barbarzyńcę”, „Zbyt głośną samotność”, „Święto przebiśniegu”, „Taką piękną żałobę”, „Jak obsługiwałem angielskiego króla”.

W 1987 r. umarła żona Hrabala, Pipsi. W 1995 r. zły stan zdrowia oraz kłopoty z chodzeniem sprawiły, że pisarz trafił do szpitala. Zginął 3 lutego 1997 r. w niewyjaśnionych dotąd okolicznościach – wypadł z piątego piętra praskiego szpitala. Ponoć zapatrzył się na gołębia, jednak podejrzewa się, że była to śmierć samobójcza.

Twórczość Hrabala

Hrabal był bardzo płodnym twórcą. Lista jego książek, opowiadań i innych publikacji jest na tyle długa, że poświęcono jej osobny artykuł na Wikipedii.