Tamara Łempicka

Tamara Łempicka - życiorys

Tamara Łempicka- urodzona w 1898 roku w Warszawie, zmarła w 18 marca 1980 roku w Cuernavaca, polska artystka- malarka przedstawicielka nurtu art déco.

Życiorys

Urodziła się pod imieniem i nazwiskiem: Maria Gurwik- Górska. Była córką mecenasa Borysa Gurwicz-Górskiego.

W 1916 roku wzięła ślub w Petersburgu z Tomaszem Łempickim. Po poślubieniu męża zamieszkała wraz z we Francji, a konkretniej w Paryżu.

Para miała bardzo ciężką sytuację ekonomiczną, z konieczności utrzymywania domów Tamara zaczęła malować i sprzedawać obrazy. Zawsze określała się mianem samouka, wiadomo jednak, że przez pewien czas pobierała lekcje u malarza kubistycznego: André Lhote′a.

W 1922 roku prace Tamary Łempickiej zostały po raz pierwszy wystawione dla szerszej publiczności. Obrazy przypadły do gustu oglądającym i niedługo po pierwszej wystawie zyskała szerszą popularność.

W 1922 roku powstał jej obraz pt.: „Tamara w zielonym Bugatti”, który został uznanym jednym z typowych obrazów art déco.

W 1927 roku rozwiodła się z mężem, powodem były liczne romanse Tamary zarówno z kobietami jak i mężczyznami. W 1933 roku ponownie wyszła za mąż za: Raoula Kuffnera, z którym krótko po wybuchu II Wojny Światowej wyjechała do Stanów Zjednoczonych do Kalifornii.

W okresie mieszkania w USA tworzyła obrazy monochromatyczne, które były utrzymane w odcieniach beżów. Po śmierci swojego drugiego męża w 1962 roku przeniosła się do Teksasu, w którym jej obrazy nie były pozytywnie odbierane przez publiczność. Zaprzestała, więc organizowania wernisaży.

Zmarła podczas snu w 1980 roku.

Szersze opracowanie

Znana malarka, jedna z najważniejszych twórczyń estetyki art deco.

Okres dzieciństwa

Tamara Łempicka urodziła się w Moskwie w 1898 roku, zmarła w 1980 roku w Meksyku. Jej ojcem był Borys Rudwig-Gorski, zamożny żydowski kupiec rosyjski, a matką Malwina Dekler pochodząca z bogatej polskiej rodziny.

Artystka mieszkała ze swoją matką i rodzeństwem u dziadków w Warszawie. Należeli oni do tzw. śmietanki towarzyskiej w Warszawie, przyjaźnili się między innymi z Ignacym Paderewskim.

Kiedy artystka miała kilka lat, jej ojciec popełnił prawdopodobnie samobójstwo, to wydarzenie było tajemnicą Tamary Łempickiej przez całe życie i zaważyło na jej twórczości. W 1911 roku przeniosła się do Petersburga, gdzie studiowała rysunek na Akademii sztuk Pięknych.

Artystka brała również często udział w elitarnych koncertach w Carskim Siole, letniej rezydencji Romanowów. W 1916 roku Tamara Łempicka poślubiła Tadeusza Łempickiego, jej mąż został aresztowany w 1917 roku, a po jego uwolnieniu w 1918 roku para razem z małą córką wyjechała do Paryża.

Czas rozwoju

W Paryżu Tamara Łempicka studiowała malarstwo w Academie Ranson u Maurice’a Denisa, a także Andre Lhote’a. Była zafascynowana sztuką renesansu, jeździła do Włoch, aby podziwiać obrazy mistrzów.

Stosowała świetliste i żywe barwy, z wielką precyzją wykańczała każdy szczegół. Jej obrazy cechuje połączenie tradycji, modernizmu i niezwykłej dekoracyjności. Wraz z rozwojem art deco w połowie lat 20. minionego wieku kariera artystki zaczęła się bardzo szybko rozwijać.

Dla Tamary Łempickiej była bardzo ważna cielesność, dotykała ludzi i patrzyła na nich bez względu na płeć. Jej partnerami seksualnymi byli zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Bohaterkami jej obrazów są często lesbijki, przedstawiała klasyczne tematy, portrety i akty, nawiązywała również do kubizmu.

Z czasem zaczęła być uważana za najbardziej reprezentatywną przedstawicielkę art deco. Prowadziła awangardowy tryb życia, ubierała się zawsze niezwykle elegancko, lubiła także wyrazistą i rzucającą się w oczy biżuterię.

Była częsta bohaterka ówczesnej prasy i kronik towarzyskich. Jej prace także trafiały na okładki modnych magazynów, dlatego z czasem artystka stała się niezwykle popularna, miała również mnóstwo zleceń na portrety wśród arystokracji i mieszczaństwa. Obliczono, że do 28 roku życia artystka zarobiła milion dolarów.

Artystka znana była z ekscentrycznych pomysłów, postanowiła na przykład wstąpić do klasztoru niedaleko Parmy i zostać zakonnicą, ale przedsięwzięcie skończyło się na tym, że namalowała jedynie portret matki przełożonej.

Dużą wartością twórczości Tamary Łempickiej była wyjątkowa zdolność przenoszenia obserwacji otaczającej rzeczywistości na swój indywidualny język malarstwa. W jej obrazach najpełniej widać realia i specyficzną atmosferę lat 20. ubiegłego wieku.

Znane dzieło artystki „Autoportret za kierownicą” z 1929 roku uznawany jest za symboliczny wizerunek nowoczesnej i wyemancypowanej kobiety z tamtego okresu. Styl życia artystki był odmienny od ogólnie akceptowanych zwyczajów, ale malarce obca była obłuda i pruderia, liczne romanse były częścią jej wizerunku jako kobiety niezależnej i twórczej.

W 1927 roku nastąpił kryzys w jej małżeństwie i Tamara Łempicka się rozwiodła. W 1934 oku wyszła za mąż za barona Raoula Kuffnera, który był w przeszłości właścicielem największego prywatnego majątku w monarchii austro-węgierskiej.

Był on także właścicielem dużej kolekcji malarstwa, zachwycała go sztuka Łempickiej, dlatego został również jej mecenasem. Był to związek otwarty. Para w 1939 roku wyjechała do USA, obserwując narastające nastroje faszyzmu, obydwoje mieli korzenie żydowskie.

Artystka w latach 40. była cenioną portrecistką gwiazd Hollywood oraz elit towarzyskich. Po wojnie zmieniła charakter swojej twórczości, od wybuchu wojny malowała głównie cierpienie i biedę, prowadziła różne akcje charytatywne, zajmowała się także projektowaniem mundurów dla kobiet. Interesowała się sztuką holenderską i flamandzką, ale wobec nieuchronnych zmian w sztuce powojennej jej powodzenie spadło.

Schyłek życia

Po wojnie malarka próbowała dostosować się do obowiązującego stylu w malarstwie, tworzyła surrealistyczne pejzaże i fakturowe abstrakcje. Jednak powrót do zainteresowania jej twórczością nastąpił dopiero w latach 70. ubiegłego wieku.

Artystka nie akceptowała zainteresowania wyłącznie jej twórczością przedwojenną, ponieważ cały czas tworzyła. Po śmierci męża w 1962 roku artystka przeniosła się do Meksyku, gdzie mieszkała do 1980 roku.

Tamara Łempicka przez całe swoje życie umiejętnie kreowała swój wizerunek, uważana była za artystkę, która wyprzedziła swoją epokę. Była biseksualistką, hedonistką i skandalistką. Jej życie obejmuje schyłek belle epoque, przeżyła rewolucję bolszewicką, a także traumę I i II wojny światowej.

Szczyt jej popularności przypadł na lata dwudziestolecia międzywojennego, ale całe życie artystki było niezwykle barwne, podobnie jak malowane przez nią obrazy. Obecnie jest jedną z najdroższych sprzedawanych artystek na świecie, wartość ze sprzedaży jej obrazów wynosiła około 87 mln dolarów.

art déco