Św. Róża Czacka

Życiorys Św. Róży Czackiej

Róża Czacka mimo poważnych problemów ze wzrokiem towarzyszących jej przez całe życie, zdołała wiele osiągnąć i zdobyć wiele zasług dla ludzi ociemnionych. Jej osoba jest przykładem tego, że mimo wielu niesprzyjających okoliczności w życiu nadal można dotrzeć daleko, a z pomocą modlitwy nie ma problemów nie do przeskoczenia.

Lata młodości Róży Czackiej

Róża Czacka urodziła się jako szóste z siedmiorga rodzeństwa w Białej Cerkwi na obecnej Ukrainie 22 października 1876 roku. Od najmłodszych lat trapiły ją problemy ze wzrokiem, a w wieku 22 lat została osobą całkowicie niewidomą.

Mimo tego nie poddała się i jako młoda, wykształcona dziewczyna rozpoczęła naukę języka Braille’a. Zaczęła również mocno edukować się w dziedzinie ludzi niewidomych, wszczęła zgłębianie literatury mówiącej o najnowszych osiągnięciach medycyny w tej dziedzinie, a także dużo podróżowała po całej Europie.

Osiągnięcia Róży Czackiej

Wszystkie trudy włożone w zdobywanie wiedzy doprowadziły do założenia przez Różę w 1911 roku Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi, które następnie tworzy w Warszawie wiele instytucji mających na celu pomoc osobom niewidomym.

Za sprawą jej towarzystwa powstają w stolicy: biblioteka brajlowska, szkoła powszechna oraz tzw. patronat mający na celu ochronę niewidomych dorosłych ludzi. Za jej sprawą powstało również wiele innych instytucji mających na celu pomoc ludziom niewidomym i nie tylko.

W 1922 roku siostra rozpoczyna budowę swojej największej inwestycji, jaką jest zakład dla niewidomych, gdzie z czasem przeniesione zostają placówki dla dzieci, które utraciły wzrok.

Czasy I oraz II Wojny Światowej

To właśnie lata pierwszej wojny światowej były dla Róży czasem osobistych refleksji oraz wtedy pojawił się w jej głowie pomysł wstąpienia do zakonu. Róża wpadła także na ideę założenia stowarzyszenia mającego na celu pomoc ludziom niewidomym.

Czas ten Róża spędziła w Żytomierzu, gdzie ostatecznie w 1917 roku złożyła śluby zakonne w III Zakonie św. Franciszka.

Po zakończeniu wojny Róża Czacka wróciła do Warszawy i niezwłocznie zaczęła ubiegać się o niezbędne pozwolenia, co w rezultacie poskutkowało założeniem Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża.

Do końca okresu międzywojennego stowarzyszenie to stało się nowoczesnym ośrodkiem umożliwiającym uczniom zdobycie wykształcenia oraz normalne życie zawodowe i społeczne.

Po rozpoczęciu II Wojny Światowej podczas bombardowania Warszawy siostra Elżbieta zostaje ranna w głowę, przez co całkowicie traci jedno oko

Choroba Róży Czackiej i ostatnie lata życia

W 1950 roku rozpoczęła się trwająca aż do śmierci choroba Róży, która uniemożliwiła jej dalsze prowadzenie działalności stowarzyszenia. W tym czasie przekazała dowodzenie nad projektem swojej następczyni, a sama wspierała działalność swoją modlitwą i ofiarowanym bólem.

Róża Czacka zmarła 15 maja 1961 roku w Laskach i tam też została pochowana, posiadając bardzo dobrą opinię w swoich kręgach. Róża Czacka została błogosławioną wraz z kardynałem Stefanem Wyszyńskim 12 września 2021 roku w Warszawie.