Św. Król Dawid

Św. Król Dawid - życiorys

Ojciec rodu Dawidytów. Zgodnie z proroctwami starotestamentowymi z rodu Króla Dawida wywodzić się miał Mesjasz. Król Dawid był królem Judy i Izraela. Panował w latach 1010-970 p.n.e. Król Dawid był także poetą. Przypisuje się mu autorstwo 73 psalmów.

Młodość Dawida na dworze króla Saula

Dawid był najmłodszym synem Jessego z Betlejem. Zajmował się głównie pasterstwem, a w domu rodzinnym pełnił podrzędne funkcje. Jego los odmienił prorok Samuel, który namaścił go na króla.

Początkowo związał się z dworem króla Saula kiedy ten uczynił Dawida grajkiem na lirze na swoim dworze. Podczas wojny z Filistynami wsławił się w boju. Jako jedyny miał odwagę walczyć z Goliatem. Co więcej, walkę tę wygrał. Nagrodą za ten bohaterski czyn było małżeństwo z królewską córką Mikal.

W związku z ogromnym poparciem ludu dla Dawida i plotkach o namaszczeniu go na króla przez Samuela, między Dawidem i Saulem zrodził się konflikt. Dawid zmuszony był uciekać i ukrywać przed królem.

Saul i jego podwładni czyhali na życie Dawida. Król Saul zginął w walce z wojskiem filistyńskim. Po jego śmierci królem Judy został Dawid. Po okresie walk z Iszbaalem synem Saula został także królem Izraela.

Rządy Króla Dawida

Jako król Judy i Izraela Dawid wsławił się walką i sprawiedliwymi rządami. Wygrywał liczne wojny, a jego państwo w szczytowym okresie sięgało od Eufratu do Potoku Egipskiego, oraz od Morza Śródziemnego do Pustyni Syryjskiej.

W przybliżeniu państwo pod rządami Dawida obejmowało dzisiejsze: Izrael, Palestynę i Jordanię.

Miał także udział w ważnych religijnych wydarzeniach swojego narodu. Sprowadził do Jerozolimy Arkę Przymierza. Zaplanował także budowę wielkiej Świątyni Jerozolimskiej.

Życie oraz rządy Dawida są opisane w Starym Testamencie, między innymi w: Księdze Samuela, 1 Księdze Królewskiej i Księdze Kronik. Dla Żydów Król Dawid jest symbolem tożsamości narodowej.

Jego postać utożsamiana jest z władcą idealnym, a gwiazda Dawida umieszczona na fladze Izraela jest po dziś dzień symbolem ojczyzny Żydów.

Psalmy Króla Dawida

Nieodłączną częścią dziedzictwa, jakie pozostawił po sobie Król Dawid, są 73 psalmy zebrane w Księdze Psalmów. Utwory te mają niebagatelne znaczenie dla kultury żydowskiej jak i dla chrześcijan. Pozostałe psalmy z Księgi Psalmów są autorstwa: Mojżesza, Salomona, Asafa i innych.

Król Dawid pisał psalmy pod koniec życia, zmarł w 970 r. p.n.e., jednak jego spuścizna jest wciąż żywa. Jak głosiły proroctwa Dawidowe, jego potomstwo miało królować przez wieki, a Jezusa Chrystusa uznaje się za bezpośredniego potomka Dawida.

Także niektóre z psalmów Króla Dawida mają wydźwięk proroctw i zapowiadają przyjście Mesjasza, jego mękę, śmierć oraz zmartwychwstanie.

Psalmy są swoistym pomnikiem literatury starożytnego Izraela. Ukazują kulturę i pobożność Żydów w czasach Króla Dawida. Dla chrześcijan psalmy stanowią proroctwo, które w wielu przypadkach dotyczy nadejścia Mesjasza.

King of Israel prorok Uriasz Hetyta