Św. Hildegarda z Bingen

Życiorys Św. Hildegardy z Bingen

Święta Hildegarda to partonka językoznawców, naukowców, a także języka esperanto. Jej wspomnienie w Kościele katolickim przypada na 17 września. Mniszka, benedyktynka, wizjonerka, reformatorka Kościoła.

Autorka wielu prac nie tylko z zakresu teologii, ale również medycyny, ziołolecznictwa, przyrodoznawstwa. Prócz tego wielbicielka sztuki – sama pisała wiersze i komponowała muzykę. Zdecydowanie można nazwać ją kobietą wielu talentów, która wniosła swoim dorobkiem wiele do historii Kościoła katolickiego.

Proces wyniesienia Hildegardy na ołtarze rozpoczął się już w 1227 roku, ale nie został ukończony. 10 maja 2012 roku została ona kanonizowana przez papieża Benedykta XVI. 7 października tego samego roku, papież  ogłosił ją także czwartą kobietą doktorem w historii Kościoła katolickiego.

Święta Hildegarda z Bingen otaczana jest szczególnym kultem w Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Legnicy. Tam też od 2009 roku widnieje jej obraz, namalowany przez Henryka Bacę.

Dzieciństwo i wczesna młodość

Hildegarda urodziła się 17 września 1098 roku w Bermersheim w Alzacji (Nadrenia Północna). Była ona dziesiątym dzieckiem w rodzinie średniozamożnej szlachty frankońskiej. Już jako trzylatka miała swoją pierwszą wizję.

W wieku ośmiu lat została wysłana do klasztoru benedyktynek, gdzie otrzymała też klasyczne wykształcenie. Szybko zyskała rozgłos i uznanie, a po śmierci swojej mentorki – mniszki Jutty, bez trudu przejęła jej rolę.

Czas rozwoju i kariera

Hildegarda w klasztorze cieszyła się szacunkiem i uznaniem. Dzięki niej wiele kobiet postanowiło wstąpić do zakonu. Za sprawą Hildegardy założony został osobny klasztor żeński w Rupertsbergu. Wielokrotnie miała wizje, w których komunikowała się z Bogiem.

Długi czas nie chciała jednak ujawniać tego faktu, gdyż nie pozwalały jej na to wrodzona skromność i nieśmiałość. W wieku 42 lat Hildegarda osiągnęła najwyższe dostępne dla kobiety stanowisko w Kościele.

Posiadała silne wpływy w najważniejszych biskupstwach oraz na dworze papieża. To wtedy ośmieliła się opowiedzieć o wizjach. Podczas jednej z nich, Bóg nakazał jej spisać wszystko, co zobaczyła i usłyszała. W ten sposób powstało jej dzieło „Poznaj ścieżki Pana”. U szczytu popularności Hildegarda została okrzyknięta „Sybillą znad Renu”, a dla wielu jej głos był głosem samego Boga.

Końcowe lata życia

Hildegarda zmarła 17 września 1179 roku. Przeżyła 81 lat, co w tamtych czasach było prawdziwą rzadkością (średni wiek kobiet wynosił około 40 lat). Prawdopodobnie w momencie jej śmierci, ciemne niebo rozświetlił jasny znak krzyża, co zostało uznane niemal za cud.

Hildegarda była wyjątkową kobietą, ponieważ w czasach gdy żyła, kobiety nie cieszyły się zbytnim poważaniem i szacunkiem. Jej jednak udało się to osiągnąć – jej zdanie było szanowane, a postać z czasem zaczęła cieszyć się coraz większym kultem. Historie o jej wyjątkowych zdolnościach obiegły całą średniowieczną Europę.

ksieni mistycyzm