Św. Gertruda

Życiorys Św. Gertrudy

Gertruda z Helfy, znana również jako Gertruda Wielka była mniszką benedyktyńską dziewicą i świętą Kościoła katolickiego. Święta Gertruda szczególnie umartwiała się duszami czyśćcowymi. Stała się patronką Peru i Tarragony oraz parafii i kościołów. Wspominki Świętej Gertrudy z Helfy przypadają na dzień 16 listopada.

Okres dzieciństwa

Dzień urodzin Świętej Gertrudy datuje się na 6 stycznia 1256 roku. Święta urodziła się w pobliżu miasta Eisleben w Turyngii, jest to obecnie obszar dzisiejszych Niemiec. Imiona rodziców Świętej oraz ich postaci nie są znane.

W wieku 5 lat jako mała dziewczynka została oddana na wychowanie i naukę do zakonu benedyktynek, gdzie zyskała staranne wykształcenie teologiczne oraz humanistyczne. Nauka sprawiała jej wiele przyjemności i była jej częstym zajęciem.

Czas rozwoju

Jako niezwykle ambitna uczennica, Gertruda cechowała się gorliwością i zapałem do nauki. Dzięki czemu z ogromną ciekawością pochłaniała księgi oraz poznawała coraz to nowych autorów.

Podczas nauki oraz przyswajania wiedzy w Gertrudzie odnalazł się niezwykły talent literacki. Święta oddawała się nauce i rozwojowi do dwudziestego szóstego roku życia, aż do doświadczenia duchowej wizji. Od tego momentu Święta w całości poświęciła się nauce teologii.

Święta Gertruda cechowała się niezwykłą wrażliwością i empatią. Pomimo swoich wyjątkowych predyspozycji intelektualnych, a także nadzwyczajnych duchowych wizji, Święta pozostawała głęboko oddana Bogu oraz służyła mu z pokorą.

Gertruda Wielka uznawana jest za jedyną mistyczkę głęboko czczącą tajemnicę Serca Jezusa. Gorliwie kierowała swoje modlitwy duszom zamkniętym pomiędzy ziemią a niebem – w czyśćcu. Bardzo pragnęła, aby Bóg przebaczył grzechy duszom w czyśćcu i wpuścił je do królestwa niebieskiego.

Schyłek życia

Święta doświadczając wielu wizji i oddając się modlitwom na rzecz dusz, w czyśćcu w ostatnich latach życia zmagała się ze znacznym pogorszeniem stanu zdrowia. Sama częste choroby tłumaczyła doświadczaniem cierpienia, które ofiaruje za dusze zmarłych. Podczas gorliwych modlitw błagała Pana, aby dusze zmarłych mogły wejść do Bożego Królestwa.

Święta była bardzo oddana sprawie zmarłych do tego stopnia, że poprosiła Jezusa o zesłanie specjalnej modlitwy w intencji zmarłych zawieszonych między ziemią a Bożym królestwem.

Podczas doznanej przez Święta wizji, Pan podyktował jej treść specjalnej modlitwy w intencji zmarłych. Według słów otrzymanych od Boga przez Świętą Gertrudę Pan obiecał uwolnić z czyśćca za odmówienie modlitwy tysiąc dusz za jednym razem.

Święta Gertruda zmarła w wierze i pokorze w wieku nieprzekraczającym pięćdziesięciu lat. Jest ona niewątpliwie jedną z najwybitniejszych postaci Kościoła katolickiego, która przyczyniła się do powstania wielu utworów literackich oraz tłumaczeń.

Dzięki wyjątkowemu darowi otrzymywania wizji od Boga nazywana jest najznamienitszą mistyczką średniowiecza. Relikwie Świętej Gertrudy zostały zniszczone w roku 1346, czterdzieści cztery lata po śmierci Świętej.

mistycyzm