Św. Edmund Bojanowski

Św. Edmund Bojanowski - życiorys

Błogosławiony Edmund Bojanowski to założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Jego działalność patriotyczna i społeczna przyczyniła się do zachowania polskiego ducha i kultywowania polskich tradycji w trudnym czasie zaborów.

Papież Jan Paweł II w 1999 roku dokonał beatyfikacji Bojanowskiego. W tym samym roku kaplica w Luboniu, w której spoczywa ciało błogosławionego, zyskała rangę Sanktuarium.

Wczesne lata życia

Bojanowski urodził się w 1814 roku w Grabonogu w obecnym województwie wielkopolskim. Był synem polskich patriotów i katolików Walentego Bojanowskiego i Teresy z Umińskich. Ojciec i stryj Edmunda uczestniczyli w Powstaniu Listopadowym. Walenty za obronę twierdzy Modlin odznaczony został krzyżem zasługi.

Edmund od dzieciństwa chorował, a jego życie wiązało się z fizycznym cierpieniem. Dzięki modlitwom matki w Sanktuarium w Gostyniu otrzymał łaskę uzdrowienia z ciężkiej choroby, na którą zapadł jako dziecko. Lekarze nie dawali mu szans na przeżycie.

To wydarzenie silnie odbiło się jednak na dalszym życiu Bojanowskiego.

Edukacja była dla niego bardzo ważna. Początkowo pobierał nauki w domu. Następnie podjął studia na Uniwersytecie Wrocławskim, a następnie studiował w Berlinie. Uczęszczał między innymi na wykłady z literatury, historii sztuki, muzyki, psychologii i logiki.

Działalność duchowa i patriotyczna

Poważna choroba uniemożliwiła Edmundowi Bojanowskiemu ukończenie studiów filozoficznych. Przekreśliła także marzenie o kapłaństwie. Nie powstrzymało to jednak błogosławionego Edmunda Bojanowskiego przed aktywną działalnością patriotyczną, społeczną ani przed promowaniem wiary oraz kultury polskiej. Jego spuścizna służy dobrej sprawie po dziś dzień.

Jego największą pasją była działalność literacka i praca tłumacza. Przetłumaczył na język polski między innymi „Manfreda” George’a Byrona. Tłumaczył na język ojczysty także liczne serbskie i czeskie wiersze oraz pieśni.

Od początku zajmowała go także działalność publicystyczna. Piał dla „Marzanny”, „Pokłosia” czy pisma „Rok wiejski” między innymi o polskich zabytkach i kulturze polskiej.

Pomimo faktu, że Edmund Bojanowski pozostał osobą świecką, był założycielem Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. W 1850 roku ufundował ochronkę w Podrzeczu koło Gostynia, która przyczyniła się do powstania Bractwa Ochroniarek.

To bractwo jest fundamentem zgromadzenia, które znamy dziś jako Zgromadzenie Służebniczek Najświętszej Marii Panny. W 1858 roku abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła Katolickiego.

Już dekadę później za sprawą abp Mieczysława Ledóchowskiego zatwierdzone zostały statuty i konstytucje Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny.

Schyłek życia

Pod koniec życia błogosławiony Edmund Bojanowski po raz kolejny wstąpił do seminarium duchownego. Ze względu na stan zdrowia – gruźlicę i związane z nią powikłania nie udało mu się ukończyć Seminarium w Gnieźnie. Musiał przerwać naukę. Zmarł 7 sierpnia 1871 w Górce Duchownej.

W momencie śmierci błogosławionego Edmunda Bojanowskiego zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy. Służebniczki zaczęły już wtedy szerzyć swoją działalność także na Śląsku, w Galicji czy w Królestwie Polskim.

Najważniejsze osiągnięcia

Błogosławiony Edmund Bojanowski znany jest przede wszystkim jako założyciel zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Swoją działalnością włączył się w nurt pracy społecznej, której najważniejszym celem było moralne i kulturalne odnowienie narodu polskiego.

Błogosławiony Edmund Bojanowski miał także wielkie zasługi w działalności społecznej. Założył „Dom miłosierdzia” dla sierot w rodzinnym Grabonogu, a także apteki dla biednych oraz wypożyczalnie książek, oraz czytelnie.

Tymi działaniami zwiększał szanse ludności na lepsze życie i pomagał najuboższym. Rozwój czytelnictwa wpływał także na promowanie kultury i języka polskiego wśród ludności.