Św. Dominika z Nikomedii

Życiorys Św. Dominiki z Nikomedii

Żyjąca w III wieku Dominika z Nikomedii, oryginalnie nazwana Kyriake, ofiarowała całe swoje życie służbie Bogu. Jej trudne doświadczenia doprowadziły do nawrócenia się wielu osób, a jej męczennicza, acz pełna wiary, historia porusza nawet kamienne serca. Kim była święta Dominika z Nikomedii i jak potoczyły się jej losy?

Wczesne lata świętej Dominiki z Nikomedii

Święta Dominika z Nikomedii urodziła się w III wieku naszej ery. Rodzice, którzy nadali jej imię Kyriake – Doroteusz i Euzebia – byli Grekami wyznającymi religię katolicką. Rodzina ta była stosunkowo zamożna, a jej największym strapieniem był brak potomstwa, co zmieniło przyjście na świat małej Dominiki.

We wczesnych latach swojego dzieciństwa święta Dominika obserwowała żarliwą i pełną pasji wiarę swoich rodziców, co skłoniło ją do oddania swojego życia Panu i złożenia ślubów czystości.

Ta niepospolitej urody dziewczyna już wtedy skupiała na sobie spojrzenia okolicznych mężczyzn, jej decyzja więc nie została w pełni zaakceptowana przez społeczeństwo, z czego konsekwencjami święta mierzyła się aż do dnia swojej śmierci.

Święta Dominika z Nikomedii – okres dorastania

W okresie dorastania, który Kyriake w całości poświęciła na rozmowy z Bogiem oraz studiowanie jego słowa, jej losem zainteresował się sędzia z Nikomedii. Chciał on, aby wzięła za męża jego syna, co spotkało się z kategoryczną odmową świętej Dominiki. Czyn ten doprowadził do doniesienia na nią oraz jej rodziców do cesarza Dioklecjana, a występkiem miało być jedno: praktykowanie chrześcijaństwa.

Rodzice świętej zostali schwytani, torturowani oraz skazani na wygnanie do Melitene, gdzie dokonali swego żywota, nie wyrzekając się swojej wiary. Samą Dominikę poddano nieludzkim torturom: wieszaniu, przypalaniu i biczowaniu.

W trakcie całego procesu niezłomna Kyriake nie opuściła Słowa Bożego które – według podań – nieustannie zdawało się jej bronić. Legendy twierdzą, że zdrowiała w celi, rzucona na pożarcie lwom ujarzmiała zwierzęta, a dotykający jej ogień przygasał.

Ostatnie chwile świętej Dominiki z Nikomedii

Apoloniusz wydał na nią wyrok ostateczny – ścięcie mieczem. Męczennica otrzymała możliwość pomodlenia się przed śmiercią i to właśnie ten czas zapisał się na kartach historii chrześcijaństwa jako jeden z danych jej cudów: Bóg, jak głoszą podania, poproszony o zabranie jej duszy, obdarzył ją śmiercią „zanim ostrze spadło na nią”.

Święta Dominika zmarła w 289 roku w Chalcedonie w wieku 21 lat. Wspomnienie jej pełnego wiary życia jest obchodzone corocznie 6 lipca, a symbolizuje je trzymana w lewej ręce lilia – znak męczeństwa.