Św. Charbel

Św. Charbel - życiorys

Święty Charbel urodził się w arabskiej rodzinie jako Jusuf Antun Machluf 8 maja 1828 roku w miejscowości Bika Kafra. Swój żywot natomiast zakończył 24 grudnia 1898 w Annaja.

Został ogłoszony świętym Kościoła katolickiego, a przez wiernych nazywany jest „świętym Bogiem upojonym”. Znany ze swojej działalności przede wszystkim jako mnich, pustelnik, a także duchowny maronicki.

Dzieciństwo i pierwsze lata życia

Św. Charbel urodził się w bardzo ubogiej rodzinie, w miejscowości, położonej w północnej części arabskiego Libanu. Został wychowany w duchu idei chrześcijańskiej, toteż już jako kilkuletni chłopiec, młody Jusuf był niezwykle pobożnym dzieckiem.

Razem z rodzicami regularnie odwiedzał budynek Kościoła, a także podejmował się modlitwy. Spokój, prawdziwą harmonię oraz życie zgodnie z wolą boską odnalazł w samotności.

Z tego też powodu, już w wieku niespełna 23 lat wstąpił do maronickiego klasztoru św. Marona w miejscowości Annaja. To właśnie wówczas otrzymał nowe imię – Charbel – i pod tym imieniem znany jest do dziś.

Działalność w późniejszych latach

Młody Jusuf Antun Machluf postanowił udać się na studia teologiczne, odbywające się codziennie w klasztorze w Kafifan. Na uczelni pogłębiał tajniki swojej wiary, co jeszcze bardziej zbliżyło go do Boga.

Pomimo studiów jednak święty Charbel, nie porzucił klasztornego życia. Otrzymał nawet święcenia kapłańskie. W klasztorze maronickim św. Marona w miejscowości Annaja spędził kilkanaście lat.

W roku 1875 dokonał decyzji, która wiązała się z ogromnymi wyrzeczeniami. Postanowił wówczas wieść życie pustelnika, przenosząc się do pobliskiej pustelni, znajdującej się zaledwie kilka kilometrów od klasztoru.

Swoje życie poświęcił wtedy w stu procentach Bogu, wyrzekając się nie tylko kontaktów z innymi osobami, ale również własnych potrzeb. Św. Charbel żył w odosobnieniu, przeprowadzał długie posty, a większość swojego czasu spędzał na praktykach religijnych.

Modlitwy zajmowały mu niemal całe dnie. To właśnie w pustelni Jusuf Antun Machluf spędził ostatnie lata swojego życia.

Schyłek życia i śmierć

16 grudnia 1898 roku Św. Charbel dostał udaru mózgu, w trakcie odprawiania jednej z zapowiedzianych mszy świętych. Zmarł kilka dni po tym wydarzeniu – w dzień Wigilii Bożego Narodzenia.

Został pochowany na cmentarzu należącym do klasztoru maronickiego św. Marona w Annaji. Pogrzeb oraz pochówek odbył się zgodnie z tradycją zakonną. Zwłoki złożono w grobie bez trumny i jedynie przyodziane w habit. Co więcej, ciało nie było zabalsamowane.

Kanonizacja świętego Charbela nastąpiła 9 października 1977 roku w Watykanie. Jego grób jest celem wizyt wiernych z całego świata, a co roku przybywają do niego tysiące pielgrzymów.

W roku 2014 natomiast relikwie Jusufa Antuna Machlufa zostały złożone w krakowskim Kościele Świętego Krzyżu przez księdza Pawła Kubani. Obecnie jednak relikwie te znajdują się w kościele św. Karola Boromeusza w Warszawie.