Św. Barbara

Św. Barbara - życiorys

Święta Barbara jest postacią, o której niewiele wiadomo z pewnością. Nie oznacza to jednak, że wierni nie zwracają się do niej w potrzebie. Jest to jedna z najbardziej czczonych świętych, patronka między innymi górników i hutników.

Co wiemy na temat jej losów i z jakiego powodu została otoczona kultem? Zapraszamy do zapoznania się z informacjami o niezwykłym życiu św. Barbary. 

Prawdopodobna data urodzenia i początki życia

Losy świętej Barbary znane są wyłącznie z przekazów ustnych i legend, które różnią się pomiędzy sobą wieloma szczegółami. Zgodnie z nimi święta Barbara najprawdopodobniej urodziła się na przełomie III i IV wieku w Nikomedii, która znajdowała się na terenie dzisiejszej Turcji.

Niektóre podania wskazują również, że miejscem jej urodzenia mogła być Bitynia znajdującą się w Azji Mniejszej. 

Większość wersji historii Barbary zgadza się wszelako co do faktu, że była córką bogatego poganina. Każde z nich potwierdza również, że w swoich młodych latach Barbara przebywała w Nikomedii, gdzie zetknęła się z religią Chrystusową. 

Dzieje Świętej Barbary według legendy

Barbara zgodnie z legendą po raz pierwszy usłyszała o chrześcijaństwie w bardzo młodym wieku. Jej nauczycielem miał być Orygenes z Aleksandrii, który namówił ja do przyjęcia chrztu. Pod jego wpływem dziewczyna złożyła również śluby czystości.

Taki obrót wypadków nie spodobał się jednak jej ojcu, który chcąc wyperswadować jej wiarę w Chrystusa, zamknął ją w wieży. Przetrzymywana tam Barbara była bita i głodzona, jednak pomimo cierpień nie wyrzekła się wiary. 

Nieudana próba przekonania córki nie zniechęciła ojca. Postanowił on oficjalnie oskarżyć córkę i postawił ją przed sądem. Wyrok w postaci tortur wykonano w bardzo krótkim czasie.

Niespodziewanie jednak w nocy w celi Barbary pojawił się anioł i uleczył ją. Sytuacja ta była nie w smak sędziemu, który nakazała jeszcze dotkliwsze torturowanie Barbary (między innymi obcięcie jej piersi).

Po ich przeprowadzeniu nakazał również poprowadzić dziewczynę zupełnie nagą przez miasto. Przeszkodził mu w tym po raz kolejny anioł. Okrył on Barbarę białym całunem i osłonił przed ciekawskimi oczami. Te wydarzenia miały ostatecznie rozwścieczyć sędziego.   

Męczeńska śmierć

Długie tortury i próba odwrócenia Barbary od Boga nie dały pożądanego rezultatu. Z tego powodu sędzia zadecydował o wymierzeniu największej z kar, czyli śmierci. Dziewczyna miała zginąć od miecza, a wykonawcą wyroku miał być jej własny ojciec.

Zgodnie z legendą tak się stało w roku 305 w Nikomedii lub Heliopolis. Po wykonaniu wyroku ojciec miał zostać rażony piorunem i ponieść śmierć.

Opis tych wydarzeń był przez wieki przekazywany z ust do ust, dzięki czemu Barbara została otoczona nabożną czcią. Kult świętej zachował się do czasów współczesnych i jest respektowany również w Polsce.  

Patronat

Za swoją patronkę św. Barbarę obrali górnicy, hutnicy, cieśle, tkacze, szczotkarze, żołnierze, dzwonnicy, kowale i wiele innych rzemieślników, których praca wiązała się z niebezpieczeństwem. Spowodowane jest to faktem, że Barbara ma pomagać w dobrej śmierci.

Jej wstawiennictwo ma być swojego rodzaju ochroną przed długimi męczarniami związanymi z wypadkami w pracy. Ta święta może przynieść ulgę w bólu i zakończenie cierpień. 

Dzień świętej Barbary obchodzimy 4 grudnia.