Św. Apolonia

Życiorys Św. Apolonii

Św. Apolonia z Aleksandrii jest postacią, o której niewiele wiemy. Brak pełnego zapisu jej życia nie jest jednak potrzebny, aby uznać ją za osobę błogosławioną.

Informacje o jej czynach, które zachowały się na piśmie, są wystarczającym powodem, aby traktować ją ze szczególną czcią i podziwem. Święta Apolonia była męczennicą i dziewicą, która swoją niezłomną wiarą i odwagą dała przykład wszystkim chrześcijanom na świecie.

Miejsce urodzenia i charakterystyka świętej Apolonii

Apolonia urodziła się w Aleksandrii w Egipcie pod koniec II wieku. Dokładna data jej urodzenia nie jest znana, jednak można ją szacować na podstawie jedynego zachowanego źródła informacji o jej życiu, czyli listu św. Dionizego Aleksandryjskiego do biskupa Fabiusza.

Czy przekaz ten można uznać za rzetelne źródło historyczne? Z dużą pewnością tak. Dionizy jest bowiem autorem wielu podobnych listów, w których opisywał nie tylko męczeństwo wyznawców Chrystusa, ale rozważał również zakres i prawidłowe interpretowanie wielu zasad wiary chrześcijańskiej.

Wiarygodności dodaje mu fakt, że opisywał on wydarzenia z czasów sobie współczesnych, a także pełniona przez niego funkcja. By on bowiem metropolitą Aleksandrii w latach 248-264 i często korespondował z kurią w Rzymie oraz innymi dostojnikami kościelnymi.

Zgodnie z treścią listu Dionizego Apolonia była diakoniską w Kościele Aleksandryjskim i cieszyła się powszechnym poważaniem. Uznanie dla jej osoby spowodowane było jej głęboką wiarą oraz miłosiernym sercem, które nakazywało jej udzielać pomocy biednym i potrzebującym.

W początkowych latach jej życia w Aleksandrii nie panowały silne nastroje antychrześcijańskie, a więc kobieta żyła w miarę spokojnie i szczęśliwie.

Męczeńska śmierć i narodziny kultu

Święta Apolonia dożyła dość podeszłego wieku w zdrowiu i czystości. Wszystko jednak zmieniło się kiedy w mieście urządzono pogrom chrześcijan. Stało się to za panowania cesarza Decjusza w latach 249-251. Wrogie nastawienie do wiernych spowodował najprawdopodobniej niejaki Divinius, który wzburzył mieszkańców miasta, którzy nie byli wyznawcami religii chrystusowej.

Zgodnie z opisem pogrom miał ogromne rozmiary. Chrześcijan wyciągano z mieszkań i brutalnie okaleczono. Okradano również ich mieszkania i wystawiano na pośmiewisko. Pomimo podeszłego wieku dokładnie w ten sam sposób potraktowano Apolonię.

Wywleczono ją z domu, a następnie brutalnie pobito. Apolonia miała złamaną szczękę oraz wybite wszystkie zęby. To jednak nie te wydarzenia sprawiły, że ludzie na całym świecie zaczęli ją podziwiać.

Kult świętej rozpoczął się za sprawą jej wiary i niezłomności, których dowiodła, kiedy tłum rozpalił stos i zagroził jej spaleniem żywcem. Miało się tak stać jeżeli nie wyprze się Chrystusa i nie będzie mu złorzeczyć. Święta wykazała się w tamtej chwili niezwykłą odwagą i determinacją, ponieważ po chwili namysłu sama wskoczyła w ogień, udowadniając tym samym swoją siłę.

Akt ten sprawił, że zaczęto ją czcić na całym świecie i w XIII wieku wpisano jej dzień do powszechnego kalendarza świąt. Niestety obecnie widnieje on tylko w kalendarzach partykularnych (czyli takich, które są ustalane indywidualnie przez każdy region).

Apolonia została wykreślona przez papieża Pawła VI w lutym 1969 r., podczas kolejnych prób zredukowania liczby dni świątecznych.

Wiele osób miało również pewne wątpliwości co do charakteru śmierci świętej. Czy czyn ten nie powinien być traktowany, jak samobójstwo? Święty Augustyn oraz sam św. Dionizy stanowczo temu zaprzeczają. Akt rzucenia się w ogień powinien być według nich traktowany, jak heroiczna śmierć w obronie wyższych wartości.

Ciekawostki o świętej Apolonii

Święta Apolonia stała się patronką dentystów oraz osób doświadczających bólu zębów.

Na obrazach przedstawia się ją w postaci kobiety w starszym wieku, bardzo często w długiej szacie. Najczęściej prezentuje się moment jej torturowania lub stojącą obok płonącego stosu. Jej atrybutem są najczęściej obcęgi, które symbolizują utracone zęby.

Relikwie św. Apolonii były przechowywane w Rzymie, Antwerpii, Brukseli, Porto i Kolonii. Były to głównie kawałki kości oraz zębów.

Dzień upamiętniający św. Apolonię obchodzimy 9 lutego.