Św. Andrzej Apostoł

Życiorys Św. Andrzeja Apostoła

Święty Andrzej Apostoł  jest jednym z najpopularniejszych świętych, czczonych zarówno przez katolików, jak i wyznawców prawosławia. Andrzej, który jako pierwszy z uczniów poszedł za Chrystusem, ma szczególne miejsce w tradycji chrześcijańskiej.

Świadczy o tym zarówno bogactwo legend i pism apokryficznych dotyczących jego działalności, ale również niesłabnącą popularność czy obrzędy związane z obchodami dnia św. Andrzeja.

Wczesne lata życia

Św. Andrzej Apostoł przyszedł na świat w 5 r.n.e. w Betsaidzie, nad Jeziorem Galilejskim,  w rodzinie żydowskiej. Jego rodzicami byli rybak Jan i jego zona Joanna, a starszym bratem Szymon, późniejszy apostoł Piotr.

Wiadomo, że w młodości Andrzej prowadził życie rybaka, mieszkając wraz ze swym starszym bratem w Kafarnaum. Nad Jeziorem Galilejskim zetknął się z nauczającym Janem Chrzcicielem i początkowo został jego uczniem.

Andrzej jako pierwszy dołączył do Chrystusa po jego chrzcie w rzece Jordan. Powołanie nie było jednak trwałe i na jakiś czas Andrzej z bratem powrócili do pracy rybaków Galilei. Na powtórne wezwanie Jezusa dołączyli jednak bez wahania do grona apostołów.

Rozwój działalności i śmierć

Dane dotyczące  życia i działalności św. Andrzeja Apostoła z okresu po śmierci Chrystusa pochodzą niemal w całości z pism apokryficznych. Zgodnie z pismami autorstwa Orygenesa, Andrzej prowadził działalność ewangelizacyjną i misjonarską pomiędzy Dnieprem a Donem, na terenie Scytii, a następnie w Achai, w Azji Mniejszej.

Uważa się, że był pierwszym z apostołów, prowadzących ewangelizację na terenach Bizancjum. W tradycji prawosławnej św. Andrzej Apostoł uważany jest za pierwszego biskupa Konstantynopola.

Są legendy mówiące, że w swojej działalności duszpasterskiej Andrzej dotarł aż na daleką północ, nad jezioro Ładoga. W swojej pracy ewangelizacyjnej głoszenie wiary Andrzej wzmacniał czynionymi cudami.

Uzdrawiał chorych, wypędzał złe moce z opętanych, wspominane są również przypadki wskrzeszeń. Wiele przekazów potwierdza, że ostatecznie, ok. roku 65,  trafił do miasta Patras w dzisiejszej Grecji, gdzie został aresztowany na rozkaz namiestnika rzymskiego i stracony poprzez ukrzyżowanie.

Zgodnie z tradycyjnym przekazem, apostoł przyjął wydany na niego wyrok z pokorą, a nawet radością, uważając to za jeszcze jeden sposób na naśladowanie swojego Pana.  Krzyż miał kształt litery X, co odpowiada pierwszej literze Imienia Chrystusa w języku greckim.

Taki rodzaj krzyża jest od tamtego czasu nazywany krzyżem św. Andrzeja. Szczątki apostoła, początkowo złożone w Patras, zostały w roku 356 n.e. przeniesione do Konstantynopola, gdzie rok później ufundowano pierwszy kościół pod jego wezwaniem.

Najważniejsze fakty

• Miejsce i okres działalności – Bizancjum, Azja Mniejsza, Grecja, do ok. 65 r.n.e
• Rodzaj działalności: działalność apostolska, ewangelizacja, uzdrowienia, egzorcyzmy, wskrzeszenia
• Kult niemal od momentu śmierci, pierwszy kościół w roku 357
• Patron: małżeństw, rybaków, podróżnych, rzeźników, woziwodów
• Wspominany w kościele katolickim 30 listopada, w cerkwi prawosławnej 13 grudnia i 13 lipca

Apostoł Patriarcha Konstantynopola