Św. Anastazja

Życiorys Św. Anastazji

Św. Anastazja, znana również jako Anastazja z Dalmacji, jest czczona jako święta i męczennica przez wyznawców katolicyzmu i cerkwi prawosławnej.

Anastazja znana była jako obrończyni wdów, opiekunka chorych i uwięzionych, która zginęła, nie chcąc wyrzec się wiary chrześcijańskiej. O jej znaczeniu w tradycji katolickiej świadczy fakt, że wspomnienie jej obchodzone jest w pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia.

Wczesne lata życia

Anastazja urodziła się w Rzymie, w połowie trzeciego stulecia, w rodzinie rzymskiego senatora Praetextatusa oraz jego żony Flavii (znanej równiej jako Fausta), pochodzącej z Sirmium. Matka Anastazji była chrześcijanką i przekazała wiarę córce, chrzcząc ją i oddając na naukę chrześcijańskiemu nauczycielowi Chryzogonowi.

Wiadomo, że została wydana za mąż za Rzymianina Publiusa, który podobnie jak jej ojciec nie był chrześcijaninem. Anastazja, która pod pretekstem choroby zachowała dziewictwo, po wyjściu za mąż zajęła się niesieniem pomocy prześladowanym w tym czasie (panowanie cesarza Dioklecjana) współwyznawcom.

W przebraniu odwiedzała przytułki i więzienia, rozdawała jałmużnę, karmiła głodnych i leczyła chorych. Kiedy dowiedział się o tym jej mąż, uwięził ją w domu, gdzie się nad nią znęcał.

Dla Anastazji pocieszeniem był stały kontakt listowny z dawnym nauczycielem, Chryzogonem. Kiedy Mąż Anastazji utonął podczas wyprawy z poselstwem do Persji, Anastazja ponownie zaangażowała się w pomoc prześladowanym.

Dalsza działalność i męczeńska śmierć

Po śmierci Publiusa, Anastazja zaczęła rozdawać swój majątek potrzebującym. Wspierała przytułki, rozdawała jałmużnę żebrakom, leczyła chorych w więzieniach. Prześladowania chrześcijan jedynie  przybierały na sile, a w 303 roku rzymskie władze aresztowały mentora Anastazji, Chryzogona. Wkrótce został on postawiony przed sądem w Aquilei, skazany na śmierć i ścięty.

Anastazja, która widziała jego śmierć, zdecydowała na podróż do Sirmium. Chciała tam odwiedzić krewnych ze strony matki oraz spotkać się ze współwyznawcami. W drodze na tereny dzisiejszej Serbii rozdawała resztę swych bogactw, podnosiła na duchu prześladowanych, wspierając najsłabszych i najuboższych.

Leczyła chorych i zachęcała do wytrwania w wierze. Po przybyciu do Sirmium została aresztowana i skazana na śmierć. Wcześniej poddawano ją torturom, żądając wyrzeczenia się wiary.

Anastazja pozostała jednak wierna Chrystusowi i nie pokłoniła się pogańskim bożkom. Legendy i pisma apokryficzne głoszą, że początkowo miała zginąć, wysłana w dziurawym statku na pełne morze. Ponieważ łódź nie zatonęła,  Anastazja została spalona. Jej ciało pochowała kobieta o imieniu Apolinaria. W miejscu, gdzie spoczęło ciało św. Anastazji, wybudowano później bazylikę.

Najważniejsze fakty

• Miejsce i okres działalności – Rzym, III wiek n.e.
• Rodzaj działalności: wspieranie prześladowanych chrześcijan, jałmużna, leczenie chorych, odwiedzanie uwięzionych
• Czczona od V wieku
• Patronka wdów i męczenników
• Wspominana w kościele katolickim 25 grudnia, w cerkwi prawosławnej 22 grudnia (4 stycznia w kalendarzu gregoriańskim)