Stefan Artwiński

Stefan Artwiński - życiorys

Stefan Artwiński urodził się 11 sierpnia 1863 roku w Igołomi. Był synem szlachcica Tomasza Artwińskiego i Marii z Piotrowskich. Rodzice już od najmłodszych lat wychowywali go w duchu patriotyzmu. Na początku nie uczęszczał on do szkoły. W roku 1878 przerwał edukację domową i rozpoczął naukę w gimnazjum w Pińczowie. Został jedna z niego wydalony na skutek kłótni z wysoko postawionym urzędnikiem carskim. Do egzaminu maturalnego podszedł w trybie eksternistycznym. Następnie studiował farmację na Uniwersytecie Warszawskim. Studia ukończył w 1890 roku.

W kolejnych latach często zmieniał miejsce zamieszkania (m.in. Kielce, Busko-Zdrój, Łopuszna, Kraków). Zajmował się przede wszystkim zarządzaniem aptek – w roku 1901 stał się właścicielem jednej z nich. Od 1906 roku działał jako kielecki radny. W 1912 roku wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej – Frakcji Rewolucyjnej. W roku 1915 stał się współzałożycielem schroniska dla legionistów. Aktywnie działał na rzecz odzyskania niepodległości i uwolnienie się od austriackiego okupanta. W roku 1926 został za to uhonorowany Krzyżem Orderu Polonia Restituta.

W kolejnych latach brak udział w odbudowie Kielc. Pracował zawodowo, a jednocześnie działał jako polityk. W 1934 roku stał się prezydentem miasta. Dwa lata później objął stanowisko senatora. W czasie II wojny światowej działał na rzecz lokalnej społeczności i brał czynny udział w ochronie mieszkańców przed represjami wroga. Dnia 2 listopada 1939 roku znaleziono jego zwłoki zakopane w lesie. Podejrzewano, że zginął z rąk gestapowców, jednak nie można wykluczyć również zabójstwa na tle rabunkowym.