Bł. Nikola

Życiorys Bł. Nikoli

Ascensión Nicol y Goñi

Błogosławiona Ascencja Nikola Goni (wł. Ascensión od Serca Jezusowego Florentina Nicola Goñi) urodziła się 14 marca 1868 roku w Tafalli, mieście na północy Hiszpanii. Pochodziła z rodziny kupców i była najmłodszą z czwórki córek, a na chrzcie otrzymała imię Florentyna.

Niewiele wiadomo o jej dzieciństwie poza tym, że pomagała swojej rodzinie w obowiązkach domowych. W wieku 14 lat została przyjęta do prowadzonego przez dominikanki Kolegium św.

Róży z Limy w Huesca, gdzie poczuła powołanie do życia zakonnego. Pod koniec edukacji podjęła decyzję o wstąpieniu do zakonu dominikanek, jednak zdecydowała się powrócić do domu i pozostać w nim rok, aby upewnić się, że to właściwa decyzja.

W 1885 roku wstąpiła do wspólnoty dominikańskiej jako nowicjuszka.

Rok później złożyła śluby zakonne i została nauczycielką w szkole klasztornej. Pracowała 28 lat, aż do roku 1912, kiedy to hiszpański rząd ogłosił zamknięcie szkoły i rozwiązanie wspólnoty zgodnie z antyklerykalnymi prawami wprowadzonymi na początku XX wieku.

Mimo iż spełniała się jako nauczycielka, w głębi serca marzyła o wolontariacie na rzecz biednych i potrzebujących. Wraz z innymi zakonnicami zdecydowała się podjąć pracę misyjną w innych częściach świata i rozesłały listy do kościołów na całym świecie, między innymi w krajach Ameryki i na Filipinach.

W 1913 roku w Huesca pojawił się biskup Ramon Zubieta – dominikanin z powstającego apostolskiego wikariatu w mieście Porto Maldonado w Peru. Był on byłym misjonarzem na Filipinach. Jeszcze w tym samym roku pierwsza grupa sióstr wyruszyła do Peru, w tym sama Nikola.

Po dotarciu do Limy, stolicy Peru, siostry przez dłuższy czas przygotowywały się do podróży do znajdującego się w głębi lasu deszczowego Porto Maldonado. Podróżując przez Andy i rzeki, misja dotarła na miejsce po 24 dniach podróży.

Od tego czasu Ascencja poświęciła się pracy misyjnej, pomocy biednym i chorym, a także edukacji, głównie kobiet i dzieci. Siostry w ramach swojej pracy stworzyły szkołę dla biednych dziewcząt i przyjmowały do swojego wszystkich chorych, którzy poszukiwali pomocy.

Wkrótce zbudowały także internat dla dziewczynek z rdzennych plemion i zaczęły odwiedzać chorych w ich domach, aby zapewniać im taką opieką, jaką tylko były w stanie. Dla siostry Nikoli było to bardzo głębokie doświadczenie bliskości z Bogiem. Spędziła w głębi Amazonii trzy lata.

W 1917 roku Kościół katolicki ustanowił nowy Kodeks Prawa Kanonicznego. Nowe prawa mogły poważnie utrudnić pracę zakonnic, więc siostry zdecydowały się na rozstanie z monastyczną wspólnotą.

Generał zakonu dominikanów doradził wówczas Ascencji założenie nowego, niezależnego zgromadzenia zakonnego.

W wigilię święta Matki Boskiej Różańcowej, 5 października 1918 roku siostra wraz z biskupiem Zubietą założyli w Limie zgromadzenie dominikanek sióstr misjonarek Najświętszego Różańca i stała się ich pierwszą przełożoną generalną. Pełniła tę rolę i rozwijała zgromadzenie aż do śmierci w 1940 roku w Pampelunie w Hiszpanii.

Siostra Nikola została beatyfikowana w 2005 roku przez Benedykta XVI.