Bł. Karolina Kózkówna

Bł. Karolina Kózkówna - życiorys

Błogosławiona Karolina Kózka (również Kózkówna) urodziła się 2 sierpnia 1989 roku w małopolskiej wsi Wał-Ruda w diecezji tarnowskiej, jako czwarte z jedenaściorga dzieci Jana Kózki i Marii (z domu Borzęckiej).

Wzrastała w ubogiej, ale kochającej się religijnej rodzinie, która zajmowała się rolnictwem.

Uczestniczyli we Mszy również w dni powszednie, często przystępowali do sakramentów i codziennie modlili się wieczorem i przy posiłkach; religijność w rodzinie objawiała się na różne sposoby, do tego stopnia, że ich chata była nazywana przez sąsiadów „kościółkiem”.

Sąsiedzi i dalsza rodzina często spotykali się w domu rodziny Kózków, aby wspólnie czytać Pismo święte, żywota świętych i czasopisma religijne.

Karolina świetnie się uczyła w wiejskiej szkole, a według relacji osób, które miały okazji ją poznać, była osobą pracowitą, pogodną i życzliwą. Pomagała rodzinie w obowiązkach domowych i na roli, pracowała także na dworze i chętnie pomagała sąsiadom.

Była bardzo wrażliwa na krzywdę i cierpienie innych.

W 1907 roku Karolina przyjęła pierwszą komunię świętą w kościele w Radłowie, a sakrament bierzmowania przyjęła w parafii w Zabawie w 1914 roku.

Poza tym, że była osobą głęboko religijną i codziennie odmawiała różaniec, to bardzo angażowała się w życie swojej wspólnoty parafialnej – katechizowała swoje rodzeństwo i dzieci ze wsi, należała do Apostolstwa Modlitwy, Towarzystwa Wstrzemięźliwości i Bractwa Komunii świętej wynagradzającej, a także była zelatorką Koła Żywego Różańca.

Z tego względu nazywana była „prawdziwym aniołem” czy najbardziej pobożną dziewczyną w parafii.

Po wybuchu I wojny światowej w 1914 w okolicy pojawiły się wojska rosyjskie. W wiosce pozostali nieliczni mężczyźni. 18 listopada matka Karoliny poszła do kościoła, więc ta została w domu z ojcem i młodszym rodzeństwem.

Około godziny 9:00 do chaty przyszedł jeden z żołnierzy rosyjskich. Wypytywał domowników o miejsce przebywania wojsk austriackich – te odeszły z wioski tydzień wcześniej – po czym zmusił ojca z córką do wyjścia do pobliskiego lasu pod pretekstem złożenia zeznań komendantowi.

Na skraju lasu odesłał Jana do domu, grożąc mu bronią, a dziewczynie kazał iść w głąb lasu. Według świadków, dwóch kilkunastoletnich chłopców, dziewczyna stawiała opór i usiłowała zawrócić z drogi.

Po kilkunastu dniach odnaleziono jej zwłoki. Rany i częściowy brak odzienia doprowadziły mieszkańców wioski do wniosku, że zmarła męczeńską śmiercią w obronie dziewictwa po tym, jak otrzymała cios szablą w okolicę arterii szyjnej.

Pogrzeb Karoliny Kózkówny odbył się 6 grudnia 1914 roku w Zabawie. Początkowo pochowana została na parafialnym cmentarzu grzebalnym, ale w 1917 roku po ekshumacji zwłok przeniesiono je na cmentarz kościelny. W 1981 roku szczątki męczennicy przeniesiono do kościoła w Zabawie.

Przygotowania do procesu beatyfikacyjnego zaczęły się w 1948 roku, a oficjalnie rozpoczął się on 11 lutego 1965 roku. W 1986 za zgodą papieża św. Jana Pawła II ustanowiono Karolinę Kózkę męczennicą, a rok później papież ogłosił ją błogosławioną podczas uroczystej Mszy Świętej w Tarnowie.