Anna Boleyn

Życiorys Anny Boleyn

Anna Boleyn, koronowana na królową Anglii i Irlandii 1 czerwca 1533 r. Panowała nieprzerwanie do maja 1536 r. Data jej urodzenia nie jest jednoznaczna. Historycy przyjmują, że jest to 1051 r. bądź 1507 r.

Druga żona Henryka VIII Tudora oraz matka Elżbiety I Tudor.

Pochodząca z arystokratycznego rodu Anna wychowywana była w zamku Hever w hrabstwie Kent. Rodzice zadbali, by otrzymała edukację typową dla kobiety o jej pochodzeniu.

Uznaje się, że Anna Boleyn spędziła dzieciństwo na dworze Małgorzaty – księżnej Sabaudii i namiestniczki Niderlandów, skąd została wezwana do Anglii w celu poślubienia pochodzącego z Irlandii kuzyna Jamesa Butlera.

Anna Boleyn zwróciła uwagę na siebie Henryka VIII do tego stopnia, że w 1526 r. Henryk VIII wystąpił do Anny z propozycją nadania jej tytułu maitresse en titre, tj. oficjalnej kochanki. Propozycję kobieta odrzuciła. Anna Boleyn jasno deklarowała, że zaakceptuje wyłącznie propozycję małżeństwa z Henrykiem VIII i koronowania ją na królową Anglii i Irlandii.

W trakcie starań Henryka VIII o unieważnienie małżeństwa z Katarzyną Aragońską, Anna Boleyn w grudniu 1527 r. zamieszkała na stałe na dworze króla. Wiązało się to z uzyskaniem licznych przywilejów przewidzianych wyłącznie dla królowej.

Ostatecznie Anna Boleyn i Henryk VIII Tudor wzięli potajemny ślub 25 stycznia 1533 r. w Londynie, który został oficjalnie uznany 28 maja 1533 r. z małżeństwa urodziła się córka Elżbieta.

Małżeństwo Anny Boleyn i Henryka VIII Tudora zostało rozwiązane 14 maja 1536 r. a na Annie, 19 maja 1536 r., wykonano wydany przez Henryka VIII wyrok śmierci.