Andrzej Gołota

Andrzej Gołota - życiorys

Andrzej Gołota – polski bokser urodzony 5 stycznia 1968 r. w Warszawie. Swoją przygodę z boksem zaczął w wieku 13 lat w warszawskiej Legii. Gołota czterokrotnie zdobył dla niej tytuł mistrza Polski seniorów w wadze ciężkiej. W 1986 r. zdobył tytuł mistrza Europy juniorów, natomiast w 1988 – brązowy medal olimpijski. Dwa lata później Andrzej Gołota, oskarżony o rozbój przy użyciu niebezpiecznego narzędzia i ścigany listem gończym, wyjechał do Stanów Zjednoczonych ze swoją żoną, Mariolą. Tam zaczął trenować boks zawodowy. Gołota zadebiutował na zawodowym ringu w 1992 r. Pokonał wtedy R. Shulera przez nokaut techniczny w 3. rundzie. W 1995 r. podczas walki z R. Bowe Andrzej Gołota został zdyskwalifikowany za ciosy poniżej pasa. Zyskał opinię boksera grającego nieuczciwie. W 1997 r. Gołota miał szansę zdobyć tytuł mistrza świata w wadze ciężkiej organizacji WBC, jednak L. Lewis znokautował go w pierwszej rundzie. W 2000 r. Andrzej Gołota walczył z M. Tysonem. Zszedł z ringu między drugą a trzecią rundą. Zniechęcony porażkami bokser zniknął z ringu w 2005 r., powrócił na niego po dwóch latach. Pokonał wtedy K. McBride’a i zdobył tytuł mistrza Ameryki Północnej federacji IBF. W 2009 r. przegrał w sławnej walce z Tomaszem Adamkiem. Andrzej Gołota słynie z porywczego charakteru, w związku z czym wpadał w liczne konflikty z prawem.

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1988 Riddick Bowe vs. Andrew Golota Riddick Bowe vs. Andrew Golota II