Dezerter

Dezerter – polska grupa punkrockowa. Początki zespołu Dezerter sięgają maja 1981 r. Pierwotnie, założona w Warszawie grupa, nosiła nazwę SS-20. W skład weszli: Robert „Robal” Matera (gitarzysta), Dariusz „Stepa” Stepnowski (basista) oraz Krzysztof Grabowski (perkusista i autor tekstów). Dołączył do nich Darek „Skandal” Hajn (wokalista). SS-20 debiutował podczas Mokotowskiej Jesieni Muzycznej.

Wkrótce potem ruszyli w pierwszą trasę koncertową (tzw. Rock Galicja), towarzysząc zespołom TZN Xenna i Deuter. W tym samym roku udało im się wystąpić na Festiwalu w Jarocinie. Grupa zmieniła nazwę na Dezerter. Pierwsze ich utwory ukazały się na singlu „Ku przyszłości” w 1983 r. Muzycy mieli trudność z wydaniem samodzielnej kasety – z myślą o tym stworzyli małe wydawnictwo Tank Records. Dzięki niemu mieli możliwość nagrania „Jeszcze żywego człowieka” oraz „Izolacji”.

Niedługo potem ze składu zespołu odszedł Dariusz Stepnowski. Zastąpił go Paweł Piotrowski. Natomiast obowiązki Skandala jako wokalisty zostały przejęte przez Robala. Dwa lata później piosenki „Nie ma zagrożenia” oraz „Plakat” trafiły na składankę „Fala”. Pierwszą płytą zespołu był „Underground Out of Poland”, która ukazała się w Stanach Zjednoczonych w 1987 r. W tym samym czasie Dezerter wydał album również w Polsce. Zatytułowano go „Kolaboracja”. W 1989 r. powstała „Kolaboracja II”, a rok później „Wszyscy przeciwko wszystkim”.

Grupa zagrała szereg koncertów w Szwajcarii, Niemczech, Holandii, Francji i Japonii. W 1992 r. Dezerter nagrał „Blasfemię”, potem „Jak powstrzymałem III wojną światową”. W zespole wciąż zmieniali się basiści. Płyty „Ile procent duszy?”, „Mam kły mam pazury”, „Ziemia jest płaska” i „Decydujące starcie” nagrali już tylko Robert Matera i Krzysiek Grabowski. W 2002 r. Dezerter koncertował po Europie wspólnie z francuską grupą La Fraction. W 2004 r. światło dzienne ujrzała płyta „Nielegalny zabójca czasu”. Podczas promującej album trasy koncertowej Dezerterowi towarzyszył zespół Akurat. W 2005 r. powstało pierwsze DVD rejestrujące koncert grupy podczas X Przystanku Woodstock. Ich kolejne albumy to „Punk’s Not Jazz” (2006) oraz „Prawo do bycia idiotą” (2010).