Sławomir Mrożek

By Mariusz Kubik, http://www.mariuszkubik.pl [Attribution, GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html), CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/) or CC-BY-2.5 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.5)], via Wikimedia Commons

Sławomir Mrożek – polski prozaik, satyryk, dramatopisarz i rysownik przyszedł na świat 29 czerwca 1930 r. w Borzęcinie, zm. 15 sierpnia 2013 w Nicei. Debiutował w 1950 r., kiedy pismo „Przekrój” opublikowało jego pierwszy reportaż. W tym samym roku Mrożek dał się poznać także jako wybitny rysownik, a od 1953 r. publikował cykle satyrycznych rysunków. Wtedy też wydał swój pierwsze zbiory opowiadań, „Opowiadania z Trzmielowej Góry” i „Półpancerze praktyczne”. Sławomir Mrożek pracował w redakcji krakowskiego „Dziennika Polskiego” od 1950 do 1954 r., a w latach 1956-1958 w „Życiu literackim”. Znana była jego satyryczna rubryka „Postępowiec”, którą prowadził w różnych pismach. W 1958 r. Mrożek wydał swoją pierwszą sztukę teatralną, „Policję” i zyskał sławę, jako utalentowany dramatopisarz. Pod koniec lat 50. artysta przeniósł się z Krakowa do Warszawy. W 1963 r. wyjechał z Polski i osiedlił się we Włoszech. Rok później światło dzienne ujrzał jego znakomity dramat „Tango”. Potem przeniósł się do Paryża, następnie do Meksyku, by w 1993 r. powrócić do kraju. W 1997 r. Sławomir Mrożek nawiązał współpracę z „Gazetą Wyborczą”. W 2008 r. wyjechał do Nicei, twierdząc, że tamtejszy klimat bardziej mu odpowiada. Najważniejsze dzieła Mrożka to: zbiory opowiadań „Słoń”, „Wesele w Atomicach”, „Donosy”, „Śpiąca królewna”; dramaty „Policja”, „Męczeństwo Piotra Oheya”, „Tango”, „Emigranci”, „Letni dzień”.