Pola Negri

Pola Negri – to pseudonim polskiej gwiazdy filmowej, Barbary Apolonii Chałupiec, urodzonej prawdopodobnie 3 stycznia 1897 r. w Lipnie. Po tym, jak ojca Apolonii wywieziono na Sybir, dziewczynka była wychowywana tylko przez matkę. W wieku 9 lat zaczęła uczyć się w warszawskiej Szkole Baletowej. Debiutowała jako baletnica dwa lata później, grając jednego z łabędzi w „Jeziorze Łabędzim” Czajkowskiego. Z powodu kłopotów ze zdrowiem Apolonia musiała porzucić taniec. Zaczęła więc pobierać lekcje gry aktorskiej, a wkrótce także występować w warszawskich teatrach. Debiutem aktorskim Apolonii Chałupiec była rola Amelii w „Ślubach panieńskich” Fredry z 1912 r. Związała się z atelier aktorskim „Sphinx”, w którym powstały pierwsze filmy z jej udziałem, „Niewolnica zmysłów”, „Żona”, Studenci”, „Bestia”. Wtedy też wymyśliła swój pseudonim artystyczny. Jako Pola Negri dała się poznać publiczności europejskiej, kiedy w 1917 r. wyjechała do Niemiec. Zagrała tam w „Oczach Mumii Mia”, „Carmen”, „Sumurun”. W 1923 r. Pola Negri zaczęła robić karierę w Hollywood. Dzięki rolom w „Hiszpańskiej tancerce”, „Zakazanym raju”, „Miłości aktorki” itd. zyskała status gwiazdy niemego kina USA. Do sławy Poli Negri przyczynił się także fakt, iż była kochanką m.in. Charliego Chaplina, Rudolpha Valentino, a ponoć także i Margaret West. Epoka kina dźwiękowego nie była przychylna aktorce. Okazało się, że z powodu swojego akcentu i brzmienia głosu nie może występować w tego rodzaju produkcjach. Pola Negri grywała trochę w kinie niemieckim, w czym pomógł jej zwłaszcza sam Adolf Hitler.  Przed wybuchem II wojny światowej powróciła do USA. Sporadycznie pojawiała się na ekranie, ostatni raz w 1965 r. Pola Negri zmarła 1 sierpnia 1987 r. w San Antonio.