Luigi Nono

Ciekawostki - tego możesz nie wiedzieć

• Niektóre z jego dzieł inspirowane były wydarzeniami w Polsce np. Quando stanno morendo. Diario polacco n. 2 zadedykował Polakom w ramach solidarności i sprzeciwu wobec wprowadzenia stanu wojennego. ~gość
• Interesujące ciekawostki o Luigi Nono znaleźć można w książce "Mistrz dźwięku i ciszy. Luigi Nono" (wyd. Wydawnictwo Krytyki Politycznej).

Życiorys Luigi Nono

Luigi Nono urodził się 29 stycznia 1924 roku w Wenecji.

Pochodził z zamożnej artystycznej rodziny – jego dziadek był uznanym malarzem. Ukończył prawo na uniwersytecie w Padua, jednak znany włoski kompozytor, Bruno Maderna, zachęcił go do tworzenia muzyki.

Pierwszy rozgłos przyniosła mu kompozycja zainspirowana Arnoldem Schönbergiem, która miała premierę w 1950 roku podczas Międzynarodowych Letnich Kursów Nowej Muzyki w Darmstadcie.

Nono był bardzo zaangażowany w politykę, od 1952 roku należał do komunistycznej partii Włoch, a jego poglądy znalazły odzwierciedlenie również w komponowanych przezeń utworach. Wiele z ponad 60 kompozycji artysty posiadało wydźwięk rewolucyjny i teksty nawiązujące do komunizmu.

Pod koniec lat 70. Nono zaczął tworzyć muzykę mistyczną, w której odnosił się do problemów natury egzystencjalnej. Utwory z tego okresu przypominają atmosferą dzieła rosyjskiego reżysera Tarkowskiego, którego Nono podziwiał.

Artysta zmarł 8 maja 1990 roku w Wenecji.

Książki o Luigi Nono

Cytaty Luigi Nono

Wasze pytania dotyczące Luigi Nono

Wasze wspomnienia o Luigi Nono

Przydatne linki

Miejsca Luigi Nono

Miejsce urodzenia: Wenecja

Miejsce śmierci: Wenecja

Biografia24.pl - biografie i książki

Powyższe treści mogą być dowolnie kopiowane i modyfikowane, pod warunkiem podania linku zwrotnego.

Biografia24.pl powstaje z miłości do biografii i tworzenia stron. Reklamy na stronie nie pokrywają nawet kosztów serwera.

Dlatego mimo że dokładamy wszelkich starań, by wszystkie dane zawarte na stronie Biografia24.pl były poprawne, nie wykluczamy możliwości pojawienia się błędów. W takim wypadku prosimy o kontakt.
Grafika: fot. Fernando Pereira / Anefo