Leszek Kołakowski

Życiorys Leszka Kołakowskiego

Leszek Kołakowski – urodził się 23 października 1927 r. w Radomiu. Był filozofem, prozaikiem, publicystą i eseistą.

Jego matka zmarła, gdy Leszek miał 3 lata, a ojciec został zabity przez Gestapo na Pawiaku w 1943 r.

Studiował na Uniwersytecie Łódzkim. Leszek Kołakowski związał się z komunistyczną organizacją, Akademickim Związkiem Walki Młodych „Życie”.

W 1945 r. związał się z PPR, a w 1949 z PZPR. W 1950 r. wraz z kilkoma studentami publicznie zaatakował Władysława Tatarkiewicza, oskarżając go o wrogość wobec socjalizmu polskiego. Tatarkiewiczowi odebrano prawo do prowadzenia ćwiczeń i wykładów.

Leszek Kołakowski był znanym ideologiem marksizmu. Zerwał jednak z nurtem komunistycznym w 1966 r., podjął krytykę marksizmu, za co został wydalony z PZPR.

Brał udział w wydarzeniach marcowych 1968 r., co poskutkowało nałożeniem na niego zakazu publikowania oraz wykładania.

Leszek Kołakowski wyjechał za granicę, osiadł w Anglii. Opublikował słynny esej o ideologii antykomunistycznej, „Tezy o nadziei i beznadziejności”, na łamach paryskiej „Kultury” w 1971 r.

W latach 1972-1991 Leszek Kołakowski był wykładowcą Uniwersytetu Oksfordzkiego.

Zmarł 17 lipca 2009 r. w Oksfordzie. Został pochowany na Powązkach w Warszawie.

Ciekawostki o Leszku Kołakowskim

• W czasie II wojny światowej przebywał m.in. w Warszawie, gdzie mieszkał razem z ratowanymi przez Irenę Sendlerową Żydami. ~gość
• Został w 2003 r. pierwszym polskim laureatem nagrody Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych im. Johna Klugego. Nagroda jest nazywana amerykańskim Noblem. Dostał 1 milion dolarów. ~gość
• Interesujące ciekawostki o Leszku Kołakowskim znaleźć można w książce "Kołakowski. Czytanie świata. Biografia" (wyd. Znak).