Sekretny dziennik Holokaustu Nieznana historia Nonny Bannister

Przeczytałem. Chciałbym podzielić się uwagami. Nie kwestionuję potworności i okrucieństwa Niemców i Rosjan w czasie 2 wojny światowej. To jest prawda nie kwestionowana przez ludność wschodnioeuropejską. Każde z wydarzeń opisywanych w książce miało miejsce pod okupacjami. To jest książka przeznaczona na rynek w krajach które fizycznie nie doznały okrucieństwa wojny. I dobrze. Jednak są wydarzenia, których nie można pominąć. Ta książka to biznes. Na potwornościach 2 wojny światowej , które miały miejsce w środkowo-wschodniej części Europy nie wolno robić kapitału. Oto moje uwagi. Nie kwestionuję okrutnej drogi bohaterki, lecz kwestionuję istnienie pamiętników, które sama spisała w sześciu językach. Moim zdanie ich nie spisała. Pracowała w szpitalu w którym miała do czynienie z chorymi wielu narodowości. Wielu umierało posiadając zapiski swoich losów i wielu przekazywało obcym ludziom swoje zapiski mając nadzieję, że po ich śmierci dotrą do rodzin. Zwłaszcza, że spisywane w wielu językach, o których bohaterka choć biegle znała raptem zapomniała. W sumie łatwy dostęp do zapisków dla pielęgniarek. Zapiski zaginęły. Pochowane. To łatwe wytłumaczenie! Teraz nie do zweryfikowania tak jak nie do zweryfikowania są losy milionów mieszkańców naszej części Europy. Zwłaszcza mieszkańców Rosji. Niemalże w 100%. Tu można pohulać z „życiem”. Nie do zweryfikowania rodzina mieszkająca w Rosji. Brak wiedzy na temat rodziny ojca. Wiadomo, że przyznawanie się do polskości po 1920 roku w Rosji to wyrok śmierci. Ale chodzi o przyznawanie się „na zewnątrz”. Ale w rodzinie!? Mój najstarszy brat zginął w Powstaniu Warszawskim i na „zewnątrz” zabroniono mi się wypowiadać, ale w rodzinie się mówiło. Temat głodu: właśnie na Ukrainie zginęło z głodu wiele milionów mieszkańców. A tu (jak na tamte czasy) niemalże dobrobyt. Coś tu nie tak. Podsumuję: Opisy : 1. Lisowski- nie do zweryfikowania. Jak Ojciec ukrył polskość? Życiorys Ojca bohaterki nieznany. 2. Życia w Rosji od urodzenia, zwłaszcza bolszewickiej , wiedza zerowa 3. Od początku wojny (1941) do czasu klęski niemieckiej pod Stalingradem i ofensywy Rosji na zachód , Niemcom na Ukrainie żyło się jak pączki w maśle. No może nie aż tak, ale nie mieli źle. A w książce Niemcy głodowali tak samo jak Rosjanie i Ukraińcy. 4. spostrzeżeń w drodze do Niemiec są wątpliwe. Za dużo fantastyki. Ot coś usłyszała od kogoś. 5. Życia w szpitalu. Chyba to było po 1945 roku. 6. Można ukrywać swoją przeszłość i pamiętniki, ale do czasu. A tu cisza do niemal śmierci. Jeśli jest ktoś kto przeżył gehennę wojny i żył w bezpiecznym kraju za oceanem i mógł mówić i pisać o wojnie w Europie to nie milczał. To nie było nic wstydliwego, a wręcz było pożądane żeby pisać i mówić o okropieństwach wojny. Żeby świat nie dopuścił do następnej hekatomby okrucieństwa. 7. Podpieranie się Sołżenicynem i innymi znanymi postaciami, które maja uprawdopodobnić zmyślenia. Nie do zweryfikowania. Bardzo wielu pisało te wspomnienia i zapiski. Ludzie wielu narodowości. Wspomnienia i zapiski wielonarodowościowe , których okazuje się nie ma. Których nie można zweryfikować choćby pod względem charakteru pisma. Wielojęzyczność w Rosji? Biznes, biznes, biznes. Kto zarabia na Holokauście, kto zarabia na wojnie? Holokaust to super chwyt. Każdy sięga do literatury. I biznes się toczy. Dziennikarki i syn bohaterki. Na jakiej podstawie, na jakich dokumentach oparli tekst. Czasem myślę, że śmierdzi mi to rodzinami własowców albo UOA. Nie żałuję, że wydałem pieniądze na książkę. Bo teraz wiem jak przeciwdziałać oszustwu. Jak można zarobić na okrucieństwach i potwornościach wojny? Na nekrofilii.