Konstanty Jeleński

Życiorys Konstantego Jeleńskiego

Konstanty Aleksander Jeleński

Konstanty Jeleński – urodzony 2 stycznia 1922 r. w Warszawie polski eseista, publicysta i krytyk literacki. W czasach gimnazjalnych Konstanty należał do 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej „Pomarańczarnia” – wraz z „Zośką”, Tadeuszem Zawadzkim. Na początku II wojny światowej walczył o niepodległość Francji, następnie udał się do Wielkiej Brytanii, gdzie rozpoczął studia. Pod koniec wojny powrócił do Francji. Zdecydował się na zawsze porzucić Polskę – przerażony komunistyczną rzeczywistością. W 1951 r. Konstanty Jeleński związał się z francuską malarką, Leonor Fini. Rozpoczął współpracę z przeniesioną do Paryża „Kulturą”, zajął się prowadzeniem pisma „Prevues” oraz pełnieniem funkcji kierownika sekcji wschodnioeuropejskiej w sekretariacie generalnym Kongresu Wolności Kultury. Jeleński pomógł Gombrowiczowi w wydaniu jego „Ferdydurke” w Paryżu – książka ukazała się z przedmową krytyka. Popularyzował za granicą także twórczość Czesława Miłosza, Józefa Michałowskiego oraz Aleksandra Wata. Korespondował z Hannah Arendt, Eugenem Ioneco, Rolandem Barthesem, Michelem Foucaultem. Konstanty Jeleński zmarł 4 maja 1987 r. w Paryżu.