Jean-Jacques Rousseau

Jean-Jacques Rousseau – szwajcarski pisarz, pedagog, kompozytor oraz filozof urodzony 28 czerwca 1712 r. w Genewie. Ważna postać francuskiej epoki oświecenia. Matka Jeana-Jacquesa Rousseau zmarła dziewięć dni po jego narodzinach. Wkrótce osierocił go także ojciec. Znajdował schronienie u członków rodziny, w przytułkach, zarabiał na życie kradzieżą. Uciekł z Genewy. W wieku 16 lat przeszedł z protestantyzmu na katolicyzm. Jean-Jacques Rousseau pracował jako nauczyciel domowy w Lyonie, Paryżu oraz Wenecji. W wieku 32 lat osiadł na stałe w Paryżu. Poznał tam Thèrese Levasseur, która została matką jego piątki dzieci. W Paryżu Rousseau imał się różnych zajęć – był guwernerem, lokajem, muzykiem, kompozytorem. Momentem przełomowym w jego życiu okazał się konkurs ogłoszony przez Akademię w Dijon. Jego odpowiedź na pytanie „Czy odnowienie sztuk i nauk przyczyniło się do odnowy obyczajów?” zdobyła pierwsze miejsce. Jean-Jacques Rousseau zaistniał w towarzystwie elity intelektualnej. Zawarł znajomość z baronową de Warnes, która utrzymywała go przez wiele lat. W 1952 r. artysta wystawił swoją operę „Le devin du village”. Dwa lata później odwiedził rodzinne miasto i powrócił do wiary protestanckiej. Współpracował z Diderotem przy tworzeniu jego Encyklopedii. W 1762 r. wydał swoją znaną powieść „Emil, czyli o wychowaniu”, w której przedstawił ideę wychowania wolnego od złych wpływów cywilizacji i kultury, zgodnego z prawami natury. Uważał, że rozwój literatury, nauki i sztuki szkodzi człowiekowi oraz unieszczęśliwia go. Wkrótce potem Jean-Jacques Rousseau został wygnany z Francji za rozprawę „Profession de foi du vicaire savoyard”, w której krytykował religię katolicką. Zamieszkał w Szwajcarii, skąd z kolei wypędzono go za „Lettres Mcrites de la montagne”. W Anglii rozpoczął pisanie „Wyznań”. W 1770 r. powrócił do Paryża. Jean-Jacques Rousseau zmarł 2 lipca 1778 r. w Ermenonville.