Janusz Głowacki

Życiorys Janusza Głowackiego

Janusz Głowacki był polskim pisarzem i scenarzystą. Urodził się 13 września 1938 roku w Poznaniu. Ukończył studia historyczne na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, studiował również aktorstwo w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie.

Zadebiutował w wieku 22 lat (1960), opowiadaniem pt. „Na plaży”. Na początku kariery współpracował z magazynami, m.in. magazyn „Kultura”. Wiele jego esejów i artykułów ukazało się w „New York Times”.

Pod koniec lat sześćdziesiątych zaczął zajmować się pisaniem scenariuszy. Pierwszym dużym sukcesem był scenariusz do filmu „Rejs” (reż. Marek Piwowski; 1970), nagrodzony Samowarem. Tuż przed ogłoszeniem stanu wojennego Janusz Głowacki postanowił wyjechać do USA, gdzie napisał m.in. „Antygonę w Nowym Jorku” (1992), wystawianą zarówno w USA, jak i w Polsce. Wykładał też na Uniwersytecie Columbia.

Głowacki napisał też scenariusze do m.in. filmów „Wałęsa. Człowiek z nadziei” (reż. Andrzej Wajda, 2013) czy, wraz z Pawłem Pawlikowski, „Zimna Wojna” (reż. Paweł Pawlikowski; 2018), który zdobył nagrodę za reżyserię na festiwalu filmowym w Cannes. Janusz Głowacki zmarł 19 sierpnia 2017 roku, podczas wczasów w Egipcie.

Janusz Głowacki był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była dziennikarka Ewa Zadrzyńska, która urodziła mu córkę Zuzannę. Drugą żoną Głowackiego była aktorka i piosenkarka pochodzenia ukraińskiego, Olena Leonenko.