Ignacy Łukasiewicz urodził się 8 lub 23 marca 1822 we wsi Zaduszniki w woj. podkarpackim w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Aktywny działacz niepodległościowy, ale także wynalazca lampy naftowej, farmaceuta i przedsiębiorca.
Ignacy był synem Józefa, zubożałego szlachcica (herb Łada), dzierżawcy folwarku i Apolonii ze Świetlików. Miał dwie siostry, Marię i Emilię i dwóch braci: Franciszka i Aleksandra. Gdy Ignacy miał 8 lat jego rodzina przeniosła się do Rzeszowa, gdzie Ignacy ukończył 4 klasy gimnazjum popijarskim. W trakcie edukacji nauczył się języka łacińskiego i niemieckiego. Nie mógł jednak kontynuować nauki z powodu złej sytuacji finansowej w domu rodzinnym. Dlatego też już w 1836 roku rozpoczął praktykę w aptece w Łańcucie u Antoniego Swobody, gdzie nie tylko mógł pracować, ale również kontynuować edukację z zakresu farmacji. Praktykę kontynuował do 1840 roku, kiedy to zdał egzamin tyrocynalny i otrzymał awans na pomocnika aptekarskiego. W latach 1840- 1846 pracował w rzeszowskiej aptece u Edwarda Hubla.
W sierpniu 1848 roku młody Łukasiewicz podjął pracę w aptece Piotra Mikolascha pod nazwą „Pod Złotą Gwiazdą” we Lwowie. Wtedy też rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednak dyplom magistra farmacji otrzymał dopiero 30 lipca 1852 roku na Uniwersytecie Wiedeńskim.
Po uzyskaniu tytułu magistra Łukasiewicz wrócił do Lwowa, gdzie w aptece Mikolascha razem z Janem Zeh pracowali nad destylacją ropy naftowej. I chociaż Mikolasch wycofał się z badań w 1853 roku obaj asystenci otrzymali naftę poprzez frakcjonowaną destylację. Łukasiewicz szukając zastosowania dla nafty przekonstruował lampę oliwną tak, by działała przy użyciu nafty. Data 31 lipca 1853 roku to symboliczna data narodzin przemysłu „naftowego”.
W 1854 roku Łukasiewicz przeprowadził się do Gorlic, na tereny „roponośne”. Pracował tu w aptece Jana Tomaszewicza równocześnie zakładając spółki i pierwszą na świecie, zlokalizowaną w Bóbrce, kopalnię ropy naftowej. Kolejne lata to 1857- otwarcie rafinerii, przeprowadzka do Jasła, a w końcu do Chorkówki, gdzie założył nowoczesną rafinerię.
Ignacy Łukasiewicz od 1837 roku brał udział w organizacjach demokratyczno – niepodległościowych. Był zaprzysiężonym agentem Towarzystwa Demokratycznego w Rzeszowie, gdzie działał aktywnie. W 1846 roku aresztowany w Rzeszowie, osadzony we Lwowie, zwolniony z powodu braku dowodów przeciwko niemu. Finansowo pomagał w powstaniu styczniowym, a po jego zakończeniu pomagał uchodźcom.
7 stycznia 1882 roku Ignacy Łukasiewicz zmarł w wyniku zapalenia płuc. Pochowano go na cmentarzu w Zręcinie.
Ignacy Łukasiewicz. Szejk z Galicji
To bogato ilustrowana książka, przedstawiająca życie i dziedzictwo tego wielkiego polskiego patrioty, konspiratora, działacza niepodległościowego, filantropa, sprawnego menedżera, a przede wszystkim f (...)
Szejk z Galicji
Wyczerpująca biografia jednego z najbardziej niedocenianych Polaków - Ignacego Łukasiewicza.
Światła, światła i pracy dla ubogiego kraju i ludu.
Nadesłane przez: gość
Dyplom magistra farmacji.
Otwarcie rafinerii w Klęczanach.
Po raz pierwszy zastosowano lampę naftową w praktyce, oświetlenie sali operacyjnej lwowskiego szpitala jest symboliczną datą początku przemysłu naftowego w Polsce.
Polski wynalazca, twórca lampy naftowej i pionier przemysłu naftowego.
Ignacy Łukasiewicz przeżył dokładnie 59 lat.
Ignacy Łukasiewicz urodził się 23/03/1822.
Ignacy Łukasiewicz zmarł 07/01/1882.
Ignacy Łukasiewicz urodził się w miejscowości Zaduszniki k Mielca, Polska.
Ignacy Łukasiewicz zmarł w miejscowości Chorkówka, Polska.
Używamy cookies.
Polityka Prywatności
Zobacz komentarze
Żonaty z o 15 lat młodszą siostrzenicą