Ks. Hugo Kołłątaj. Wybitny mąż stanu, więzień i poeta + CD
„[...] podjęcie tematu kołłątajowskiego po ponad dwudziestu latach od ukazania się publikacji Profesora Piotra Żbikowskiego dotyczących księdza podkanclerzego wydaje się ze wszech miar słuszne. (...)
Hugo Stumberg Kołłątaj herbu Kotwica to jeden z czołowych polityków polskiego oświecenia. Był mężem stanu, publicystą, pisarzem, prezbiterem, kanonikiem katedralnym, a także zajmował się geografią i historią.
Hugo Kołłątaj przyszedł na świat 1 kwietnia 1750 roku w ukraińskiej wsi Dederkały Wielkie jako syn Antoniego Kołłątaja i Marianny Mierzeńskiej, który należeli do szlachty średniej.
Młody Kołłątaj miał 6 lat, gdy przeprowadził się wraz z rodziną do Nieciesławic, które leżały w ówczesnym województwie sandomierskim. Wczesną edukację odebrał w Pińczowie. Nauki uniwersyteckie zaczął pobierać w Akademii Krakowskiej, gdzie w 1768 został mu przyznany tytuł doktora filozofii. Dalszą edukację kontynuował z dala od ojczyzny – w Wiedniu i Rzymie. Przyniosło mu to doktorat z prawa i teologii.
Po zakończeniu nauki przyjął święcenia kapłańskie i pełnił funkcję kanonika krakowskiego. Prowadził działalność na rzecz rozwoju polskiej edukacji. Stworzył plan rozbudowy szkół w kraju. Współpracując z Komisją Edukacji Narodowej przeprowadził reformę Akademii Krakowskiej, która trwała w latach 1777-1780. Natomiast w latach 1782-1786 był rektorem tej uczelni.
Gdy w 1779 przeprowadził się do Warszawy, rozpoczęło się formowanie tzw. Kuźni Kołłątajowskiej. W okresie trwania Sejmu Wielkiego (1788-1792) aktywnie działał jako zwolennik zdecydowanych reform, a więc należał do stronnictwa patriotycznego. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego. Angażował się w opracowywanie Konstytucji 8 maja uchwalonej w roku 1791. Zaraz po tym wydarzeniu utrzymał tytuł podkanclerza koronnego. Również w 1791 założył Zgromadzenie Przyjaciół Konstytucji Rządowej. Kierował Wydziałem Skarbu Rady Najwyższej Narodowej w czasie insurekcji kościuszkowskiej.
Po klęsce powstania kościuszkowskiego próbował opuścić kraj i dotrzeć do Wenecji, jednak został aresztowany. W 1802 opuścił więzienie. Osiadł na Wołyniu, gdzie kontynuował swoje zainteresowanie edukacją jako współtwórca Liceum Krzemienieckiego.
Zmarł w Warszawie 28 lutego 1812 roku. Jego grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim.
Pozostawił po sobie liczne dzieła m.in.: „Listy Anonima”, „Prawo polityczne narodu polskiego”, „O ustanowieniu i upadku Konstytucji 3 Maja”.
fot. Józef Peszka (1767–1831) Alternative namesJosef Peszka; Jozef
Dwa tylko były przedmioty, które zajęły całe moje życie: poprawa wychowania publicznego i poprawa rządu mojego narodu…
Nadesłane przez: gość
Czy biały, czy czarny niewolnik, czy pod przemocą niesprawiedliwego prawa, czy pod łańcuchami jęczy, człowiek jest i w niczym się od nas nie różni.
Nadesłane przez: gość
My siejemy ze łzami, ale potomkowie nasi zbierać będą w radości…
Nadesłane przez: gość
Nie mamy fortec, kraj nasz na wszystkie strony otwarty, nie może być inaczej zasłoniony, tylko piersiami obywatelów.
Nadesłane przez: gość
Polacy! Ośmielcie się, aby raz być narodem, a narodem prawdziwie wolnym.
Nadesłane przez: gość
Przenosiny do Warszawy i początku kuźnicy kołłątajowskiej.
Polski publicysta, duchowny i polityk.
Hugo Kołłątaj przeżył dokładnie 61 lat.
Hugo Kołłątaj urodził się 01/04/1750.
Hugo Kołłątaj zmarł 28/02/1812.
Hugo Kołłątaj urodził się w miejscowości Dederkały Wielkie, Obwód tarnopolski, Ukraina.
Hugo Kołłątaj zmarł w miejscowości Warszawa, Polska.
Używamy cookies.
Polityka Prywatności