Hans-Georg Gadamer – urodził się w 1900 roku w Marburgu. Jeden z najwybitniejszych filozofów drugiej połowy XX wieku. Ukończył gimnazjum we Wrocławiu, gdzie spędził młodość, tu też rozpoczął studia, które ukończył w Marburgu. Gadamer doktoryzował się w 1922 w dziedzinie filozofii. W 1924 podejął studia na kierunku filologii klasycznej. W 1928 roku zostaje doktorem habilitowanym, tytuł jego pracy habilitacyjnej brzmiał: „Platos dialektische Ethik”. Zmiany polityczne jakie zaszły w Niemczech w latach 30. po dojściu Hitlera do władzy były dla Gadamera nie do zaakceptowania, lecz nie zdecydował się on na emigrację z ojczyzny. Kontynuował karierę akademicką, został profesorem nadzwyczajnym w Marburgu, następnie przeniósł się do Lipska, gdzie został dyrektorem Instytutu filozofii. Kolejnym etapem kariery Gadamera było kierowanie katedrą filozofii w Lipsku, następnie w 1960 roku powstał z jego inicjatywy „Philosophische Rundschau”. W latach 60. powstaje jego najgłośniejsze dzieło, które przyniosło mu światowe uznanie i rozgłos – „Wahrheit und Methode”. Po przejściu na emeryturę, nie zrezygnował z zawodowej aktywności, m.in. przebywał z serią wykładów w Bostonie w USA. Zmarł w 2002 w Heidelbergu.
