August Emil Fieldorf

August Emil Fieldorf (pseudonim Nil) – generał brygady Wojska Polskiego, dowódca Kedywu Armii Krajowej urodzony 20 marca 1895 r. w Krakowie. Fieldorf zgłosił się na ochotnika do Legionów Polskich i wraz z nimi walczył na froncie rosyjskim. W 1917 r. skierowano go do szkoły oficerskiej. Zdezerterował, przeniesiony na front włoski, wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej w Krakowie. Fieldorf rok później wstąpił do Wojska Polskiego – został dowódcą plutonu, a wkrótce potem dowódcą kompanii ckm. Wziął udział w kampanii kijowskiej i bitwie białostockiej w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie awansował na stopień majora, a następnie podpułkownika. Uczestniczył w kampanii wrześniowej. Po bitwie pod Iłżą próbował przedostać się do Francji, jednak został zatrzymany na granicy sowieckiej i internowany. Zbiegł. Fieldorf skończył kursy sztabowe we Francji. Tam też mianowano go na pułkownika. W latach 1940-1945 działał w konspiracji. Wydał rozkaz likwidacji generała SS, Franza Kutschery. Aresztowało go NKWD, jednak pozostający pod pseudonimem August Emil Fieldorf został nie rozpoznany. Zesłano go do obozu pracy, skąd wyszedł w 1947 r. Już nigdy nie powrócił do pracy konspiracyjnej. Po ogłoszeniu obietnicy amnestii w 1948 r. podał swoje prawdziwe nazwisko i zyskał potwierdzenie swojej służby wojskowej. W rezultacie został aresztowany przez UB. Przeprowadzono sfingowany proces, w którym skazano Fieldorfa na śmierć przez rozstrzelanie. Wyrok wykonano 24 lutego 1953 r. w Warszawie.