Arystoteles – urodzony w 384 r. p.n.e. w Stagirze na Półwyspie Trackim sławny filozof grecki. Arystoteles pochodził z rodziny lekarzy. W 367 r. przybył do Aten i wstąpił do Platońskiej Akademii, w której spędził dwadzieścia lat – najpierw jako uczeń, asystent Platona, następnie nauczyciel i badacz. Po śmierci Platona spodziewano się, że obejmie opieką Akademię, jednak członkowie postanowili wybrać na to stanowisko siostrzeńca Platona. Arystoteles pracował przez pewien czas jako nadworny lekarz i doradca władcy kolonii Assos, Hermeasa. Około 343 r. został wybrany przez Filipa Macedońskiego na nauczyciela Aleksandra. Arystoteles uczył go aż do objęcia władzy przez ucznia. Powrócił do Aten, gdzie założył własną szkołę, wzorowaną na Akademii – Likejon (Liceum). Zmarł w Chalkis w 322 r. Arystoteles wypracował własny system filozoficzny, wyprowadzony z platonizmu, ale do niego opozycyjny. Uważał, że wiedza człowieka pochodzi z doświadczenia, a nie z nikłego wspomnienia doskonałego świata, jak to określał Platon.
Aleksander Macedoński do końca życia wymieniał listy ze swoim nauczycielem, Arystotelesem, często pytając go o radę.
Arystoteles, obserwujący świat przyrody, twierdził, że znikające podczas zimniejszych miesięcy bociany zapadają w sen zimowy.